This is a work of fiction. Names, Characters, Businesses, Places, Events, And Incidents are either the products of the Author's Imagination or used in a fictitious manner.
Any resemblance to actual persons, living or dead, Or actual events is purely coincidental.
Di not distribute, Publish, Transmit, Modify, Display or Create derivative works from or exploit the contents of this story in any way. Please! Obtain Permission.
Plagriasm Is a CRIME.
____________________________________
Give me love.
BlaCkStOnE15stories
Its been a years. 2 Years na siyang umalis, Umalis ng dahil saakin. Sobra sobra ko siyang sinaktan at nagsisisi ako.
Hindi ko napansin siya, Siya na nasa tabi ko lang. Hindi ko naramdaman na nandiyan siya dahil iba ang atensyon ko at hindi siya iyon.
Bawat araw na gumigising ako ay sinisisi ko ang sarili ko. Ng dahil saakin ay umalis siya.
Nang umalis siya ay doon ko narealize lahat. Narealize ko na mahal ko siya pero huli na ang lahat dahil...... umalis na siya.
Im confused in that time that's why I hurt him, I hurt his heart. I broke it into a pieces.
Im really miss him so much at gusto kong sabihin na mahal na mahal ko siya. But it's to late, He left me.... alone.
Kailan kaya siya babalik? Yan ang lagi kong tanong na wala paring sagot, Napabuntong hininga nalang ako.
"Ashlie! Hey! Ashlie!" narinig kong may tumawag saakin habang naka upo ako sa upuan ko, Iniisip ko siya.
Tinignan ko kung sino iyon at nakita ko si jerald, Si jerald kaklase ko. "Bakit?" tanong ko.
"Kanina pa kita tinatawag, Mabuti naman at narinig mo rin ako" sabi niya hanbang umiiling iling. "Iniisip mo nanaman siya?" dugtong niya.
Bumuntong hininga ako. "I miss him so much" sabi ko at mababakas ang lungkot sa tono ng pananalita ko.
"Of course.... because you.... Y-you love him" nauutal niya sabi, umiwas siya ng tingin saakin.
"I-im S-sorry" nauutal ko sabi sakanya at yumuko nalang.
"I-its okay" narinig kong sabi niya kaya nag angat ako ng tingin and I saw him smiling but did'nt reach to his eyes, I felt guilty.
"I-im really S-sorry" sabi ko.
Kasalukuyan akong naglalakad sa hallway dahil kakatapos lang ng uwian.
Habang naglalakad ako ay napatingin ako sa field, Huminto ako at napangiti nalang.
Napapangiti nalang ako ng maalaala ang masasaya naming moment. Pag naaalala ko iyon ay lalo ko siyang namimiss.
This place is very important to me. This place, Pag nakikita ko ay lagi ko siyang na iisip.
Marami akong memory na kasama siya, Mga masasayang memory na kasama siya, Na gustong gusto kong balikan but Its too late because He left me.... alone.
Naalala ko yung inagaw niya saakin yung libro ko dito sa field kaya nagalit ako sakanya.
Ilang araw ko siyang hindi pinansin dahil napunit yung libro dahil sa pag aagawan namin.
Araw araw pa nga siya humuhingi ng sorry at pinalitan niya ang libro. Kaya pinatawad ko rin siya dahil mahirap ng makahanap ng librong iyon.
Nagtaka nga ako kung bakit ganon siya na para bang ayaw na ayaw niya kong magalit sakanya.
Iyon pala ay may gusto na siya saakin, No mali pala matagal na niya kong mahal at ang masakit ay hindi ko napansin. Nasa iba ang atensyon ko at hindi ko alam na nasasaktan ko na siya.
Naramdaman kong may tumulong luha galing sa mata ko kaya napabuntong hininga nalang ako. Kailan kaya siya babalik? babalik pa kaya siya? o baka hindi na siya bumalik?
Kung babalik man siya, Kung bibigyan ako ng pagkakataon ay ipaparamdam ko sakanya..... kung anong nararamdaman ko sakanya. Ipaparamdam ko kung gaano ko siya ka.....
MAHAL.
