Gela, The One Who tried To Do It. (Completed)

Epilogue

Be aware of the time Intervals!!! >:D

This is the epilogue. Don’t forget to vote and COMMENT. Mas gusto ko pang makakita ng comment kay sa vote. Dun kasi nakakacommunicate ang author sa reader. So please, comment!! Haha, madrama na tayo.  Tama na, >:D

Enjoy Reading!!!  xx

____________________________

Epillogue

~2 YEARS AFTER.

Pumunta ako sa attic ng bahay namin. May naalala kasi ako. Nung Diary ko. Hindi na ako nakapag sulat dun eh. Saka gusto ko na din tignan nung mga pinagdaanan ko dati at kung papaano ko iyon nalagpasan.

Pagakyat ko sa attic binuksan ko ang isang kahon na nasa sahig. At nakita ko ang notebook ko.

Binuksan ko iyon at sinimulan ko nang magbasa.

Gela’s Life- 8

Nagpakalat kalat lang ako sa daan. Saan ako pupunta? Hindi ko alam. Wala akong pera, wala na akong kakilala. In short. Wala nang natira pa sa akin.

Namamalimos na lang ako. Pero nung pera na nakokolecta ko hindi ko ginagastos pang kain. Nagiipon ako.

.....Para matapos na ang mga paghihirap ko.

Gabi na, Pagkatapos kong malimos kinuha ko na ang sako na nagsilbing bag ko at umupo na ako sa may kalsada. Binibilang ko ang pera na inilikom ko. Mataas taas na din, Sa pagkakaalala ko nasa 350 nung isang bote ng mga gamut na yun eh.

Sakto na ‘to. Bukas na bukas din. Matatapos na ang lahat. Lahat ng mga paghihirap ko.

________________________

Isinara ko  ang notebook ko. Naalala ko pa..... Nung mga panahon na iyon, na gusto ko na talaga bumigay.

Binuksan ko ulit ang notebook ko. Napansin ko na pagkatapos ng huling entry ko ay wala nang kasunod.

Buti na lang at may ballpen...... tatapusin ko na ang storya ng paghihirap ko.

____________________________

Gela’s Life 9

2 taon na ang nakalipas..... simula ng mawala lahat ng pagkalungkot ko. Alam niyo ba kung bakit nawala? Sige ikwekwento ko.

~~~ Flashback

Kinaumagahan. Pumunta na ako dun sa tindahan na nagbebenta ng suicide pills. Ayaw ko naman magbigti o tumalon sa tulay. Masakit yun eh. Kaya napagdesisyunan ko na mag-pills na lang ako. Nung tindahan ay nasa tulay. Kaya naman pagkainam ko tatalon na lang ako siguro sa tulay.

Papalapit na na ako sa tindahan. Wala na akong nararamdamang takot. Wala na. Nandun na nung pagkasabik na ‘sa wakas, makikita ko na ulit ang mga magulang ko.’

Dati kasi kapag pumupunta ako dito, takot ako. Takot na takot. Natatakot pa ding magpakamatay. Pero ngayon handa na ako.

“Manang, nung mga gamut po.” Sabi ko dun sa matanda

“Bayad mo?”

“Eto na po.” Kinuha ko na ang pera sa loob ng sako at ibinigay dun sa tindera.

“Oh eto.” Ibibigay na sana sa akin ng tinder ang gamut ng

*boog*

“Ms. I’m sorry.”

Nung bote ng gamut tumilapon sa ilog.

Nung..... kaligayahan ko.

Nung pag-asa ko.

Tumayo ako, at tinignan nung lalaki. Bigla na lang tumulo ang mga luha ko. Kasalanan niya.

Pero wala na akong boses para makipagtalo.

Napatingin naman siya sa akin.

“M-ms? N-nung mga g-amot?”

“Oo. Mahirap ang buhay eh.” Yun na lang ang naisagot ko.

“Hindi yun solusyon. Sumama ka sa akin.”

Bigla na lang niya akong hinatak. Pumipiglas na lang ako. Baka katulad kasi siya ng ex ko.

“Bitaw. Wag!!! Wag!!!!”

Bigla naman siyang tumigil sa paghatak sa akin. Humarap siya at hinawakan ang mga balikat ko.

“Ms. Wag. Wag kang magpakapatay. Sumama ka sa akin. Dadalhin kita sa pagamutan. Okay. Doctor ako. Isa akong psychologist. Kaya please. Hindi yan solusyon, gagamutin natin ang sakit mo.”

Umiiyak pa din ako. Lord, pagkakatiwalaan ko po ba ang taong nasa harapan ko ngayon?

“Magiging masaya ka.”

~~~~ End of flashback

Yun nung mga salitang pinanghahawakan ko hanggang ngayon.

At hindi naman siya nagsinungaling naging masaya ako.

Sa piling niya.

Oo. Isang taon na kaming kasal ng doctor na tumulong sa akin. Binago niya ako, ang mga pananaw ko. Nagpapasalat ako sa kanya. Dahil, binigyan pa niya ako ng rason para mabuhay.

Tinanong ko din siya, Nung nanliligaw pa lang siya sa akin kung awa ba talaga o pagmamahal ang nararamdaman niya. Pero sabi niya naman na mahal niya daw ako. Biglang sumaya ang puso ko.

Sa wakas, ang pinakaasam asam kong.............

..........kaligayahan.

______________________________________

Yay!! Tapos na nga ang paghihirap ni Gela!! *clap-clap* nagpapasalamat ako sa doctor na bumuhay ulit sa kanyang pagkatao.

Hahaha. Comments and Votes? >:D

xxEllexx