Το εγκλημα της λιμνης

Κεφαλαιο 1

Ηταν ενα ακόμα ζεστο πρωινο του Αυγουστου.Καθόμουν απραγη στο γραφειο μου παίζοντας βαριεστημένα με το στυλο μου.Ο μονος ηχος που ακουγόταν ηταν αυτος του κλιματιστικου.Τις τελευταιες μερες η ζεστη ηταν αποπνικτική.Ειχα καιρο να αναλάβω μια υποθεση και αυτο με προβλημάτιζε.Διαφορες σκέψεις περνούσαν απο το μυαλο μου οπως το οτι θα επρεπε να κλείσω το γραφειο μου και να αναζητήσω μια αλλη δουλεια.Ηξερα ομως πως δε θα εγκατέλειπα αυτη τη δουλεια τοσο ευκολα.Στα 12 χρονια που ασχολούμαι με αυτη τη δουλεια εχω ζησει εντονες συγκινήσεις, φοβο, απόγνωση αλλα και χαρα.Οχι δε θα τα παρατουσα.Απλα θα περιμενα.Βυθισμένη καθως ημουν στις σκέψεις μου ακουσα ενα χτύπημα στην πορτα.

"Ναι", ειπα βαριεστημένα.

Η πορτα ανοιξε και στο γραφειο μου μπηκε ο βοηθός μου, ο Πάτροκλος.

"Κασσάνδρα εχω απίστευτα νεα",μου δηλωσε ενθουσιασμένος.

"Τι συνεβη?",τον ρωτησα συνεχίζοντας να παιζω με το στυλο μου χωρις να ενθουσιάζομαι.

"Μολις πήραμε μια καινουρια υποθεση.Η αστυνομια μας κάλεσε να συνεργαστούμε μαζι τους."

Αφησα απο τα χερια μου τον στυλο ο οποίος αφου τσουλησε πανω στο γραφείο επεσε στο πάτωμα.Ανασηκωθηκα και κοίταξα τον Πάτροκλο ενθουσιασμένη.

"Τι υποθεση?"

"Παμε.Θα σου τα πω στο αυτοκινητο.Πρεπει να οδηγήσουμε μεχρι τα Γιαννενα άλλωστε.",ειπε και βγηκε απο το γραφειο.

"Μεχρι τα Γιαννενα?",εμεινα να αναρωτιεμαι.

Σηκώθηκα βιαστικα απο την καρέκλα μου και βγήκα απο το γραφειο μου.Ακολούθησα τον Πατροκλο και σύντομα φτασαμε στο χωρο στάθμευσης.Μπήκαμε στο αυτοκινητο του Πατροκλου κι εκείνος κάθισε στη θεση του οδηγού.Μέσα σε λιγα λεπτα ειχαμε βγει απο την πολη της Θεσσαλονικης όπου βρισκόμασταν και κατευθυνομασταν στα Γιαννενα.

"Τωρα πες μου.",του ειπα απαιτητικά.

"Συμφωνα με τις πρωτες εκτιμήσεις πρόκειται για μια αυτοκτονία ενός άνδρα γυρω στα 30.Το θύμα αυτοκτόνησε κόβοντας τις φλέβες του.Αυτη τη στιγμη γίνονται ερευνες στην περιοχη οπου βρεθηκε το πτωμα αλλα παραλληλα οι αστυνομικοί προσπαθούν να εντοπίσουν την οικογενεια του αντρα ωστε να τους αποσπάσουν πληροφοριες."

"Μα γιατι να ζητήσουν εγκληματολογους απο τοσο μακρια εφόσον πρόκειται για μια φαινομενικά απλη υποθεση?",ρωτησα παραξενεμενη.

"Πραγματικα δεν εχω ιδεα.Τους ρωτησα ακριβως το ιδιο πραγμα οταν με κάλεσαν σήμερα το πρωι αλλα δε μου απάντησαν.Μου ειπαν πως ο επικεφαλής της αστυνομίας θελει να μιλησει οπωσδηποτε μαζι σου."

Οι πληροφοριες αυτες με εβαλαν σε σκέψεις.Ολα ήταν τοσο περίεργα.Το μονο που μπορουσα να κανω ηταν να περιμενω να φτάσουμε στην πολη των Ιωαννίνων ωστε να παρω απαντήσεις στα ερωτήματα μου.