Kayboldum.
Duygularımın, kişiliğimin, insanların arasında kayboldum. Artık nefes almak bile zor geliyor bana. Bir yanım artık ölmelisin aptal kız diye kahkahalar atarken diğer yanım yaşaman lazım diyerek çığlıklar atıyor.
Ne yapacağımı bilmiyorum.
Her gün duvara çöküp hıçkıra hıçkıra ağlamaktan başka ne yapabilirim bilmiyorum.
Acıyor... Kalbimin derinliklerinde bir yere tonlarca iğne saplanıyor.
Hislerimi çürütmeye çalışıyor. Ama olmuyor işte yapamıyor.
Kalbimin ufak odacıklarından çıkan umut fidanları, büyüyor ve buna engel oluyor.
Onları yok etmek için tek gereken şey ise vazgeçilmek. Asla doyasıya yaşayamadığım bu hayatı bir silgiymişcesine silip atmak...
Herkese selam yavrumlar.
Öncelikle kitabıma girip okuduğunuz için hepinize tonlarca defa teşekkür ediyorum.
Umarım bundan sonra yazacağım bütün bölümlerde kendinizi kitabın içinde bulur ve hissedersiniz.
Kitabın içeriğine gelirsek, ben tamamıyla içimden gelen şeyleri yazmaya çalışacağım. İnsanlara karşı söyleyemediklerimi, hep ruhumun derinliklerinde tuttuğum bazı şeyleri siz okurlarımla paylaşacağım..
Şimdilik hoşçakalın.Sizi çok seviyorum sağlıklı, mutlu ve umutlu kalın💖
