"Bir gün çekip gideceğim. Biraz yağmur yağacak, dans edeceğim. Belki rüzgar bana bir kaç kelam edecek, tüm o kelimelerin altında yuvarlana yuvarlana boşluğa düşeceğim. Ama o gün her şey daha parlak olacak. Özgür olacağım." Bana doğru döndü. Parmakları dudakları arasındayken ve tüm ışıltısını etrafa saçarken diyecek tek bir kelime dahi bulamadım. Susmalarımdan nefret edişini bilmem beni korku havuzuna atmış olmasına rağmen ellerimi cebime sokmakla en doğrusunu yaptığıma kanaaat getirdim. "Beni anlıyor musun?"
Kontrol altına almaya çalıştığım yaramaz ve bir o kadar da birbirine karışmış cümlelerimi dilimi ucuna götürmeye çalışıyordum fakat çıkıp düşüncelerden sese dönüşmek istemediklerini gayet net bir şekilde anlatıyorlardı.
"Ya da dur. Eğer beni anladığını söylersen tüm her şey büyüsünü yitirir. Bu hikayenin sonunu söylemek gibi. Biliyor musun? Korkmuyorum. Kaybolmaktan, zarar görmekten veya asla sevdiğimi söylediğim kişileri bir daha görememekten korkmuyorum."
"Çevrendeki insanlar üzülecek, bu hiç mi umrunda değil?" Asıl aklımdan geçen, birbiriyle çarpışan kelimelerim beni anlatmak istemişti. Üzüntümü dile getirecek ve bilmem kaçıncı defa beni aşağılamasını sağlayacak kelimeleri önüne serecektim. Fakat o kadar korktum ki tekrar beni ezmesini, beni çirkin bulmasını dinlemeyi göze alamadım.
"Hala anlamıyorsun değil mi? Benim kalbim yok, ben özgür olmak için doğmuşum. Asla birini sevecek veya birini umursayacak kadar aptal olmayacağım. Gitmeye ve evren bana ne yapacağımı söylemeden ona karşı çıkmaya ihtiyacım var."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bana Yenisini Yaz
Teen Fiction"Bana uçmayı öğretebilir misin?" Pembe dudakları arasından süzülen, fazlasıyla özgür ve cesur bu cümlenin altında yatan temelde kaybolmuş bir halde sadece bomboş baktım. Onun ki gibi süslü cümlelerim, farklı hayallerim, uçuk düşüncelerim veya cesare...
