Η συσκευή έπεσε από τα χέρια μου και το στόμα μου ήταν ορθάνοιχτο.
Ήθελα να μάθω πως, από ποιόν, γιατί.. τίποτα όμως δεν μπορούσα να ρωτήσω. Αντ' αυτού άρχισα να κλαίω χωρίς να το καταλαβαίνω.
«Δεσποινίς Νεφέλη, μας ακούτε;»
«Δεσποινίς;»
άκουγα από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου αλλά δεν ήμουν ικανή να απαντήσω. Ήταν ..νεκρός..
- 2 ώρες πριν -
«Ξέρω, μπαμπά» έκλεισα την πόρτα του δωματίου μου ρολλάροντας τα μάτια μου.
Την άνοιξε βίαια και με κοίταξε κατάματα «Κατάλαβες τι σου είπα; Θα κάνεις ακριβώς ότι συμφωνήσαμε»
«Μπορείς για μια φορά στην ζωή σου να σταματήσεις να με ενοχλείς; Δεν φεύγω!» σταύρωσα τα χέρια μου μπροστά απο το στήθος μου και τον αγριοκοίταξα.
«Αυτό που δεν καταλαβαίνεις είναι πως δεν κάνουμε παζάρια εδώ, έχεις ήδη φύγει» πήρε βιαστικά μια βαλίτσα που υπήρχε πίσω από την πόρτα μου κι ανοίγοντας την ντουλάπα μου άρχισε να πετάει απο 'δω κι απο εκεί μερικά ρούχα μου.
«Τι κάνεις; Είσαι άρρωστος, άφησε τα κάτω!» ούρλιαζα έξω φρενών και μάζευα τα ρούχα μου. «Θα χαρώ επιτέλους να φύγω από εσένα!» συνέχισα ενώ βγήκα έξω από το δωμάτιο με κατεύθυνση το μπάνιο κι έκλεισα την πόρτα πίσω μου όσο δυνατά γινόταν.
Ποτέ δεν ήμασταν κοντά, αλλά δεν περίμενα να με διώξει κιόλας απ'το σπίτι που είχα μεγαλώσει. Αυτός δεν έμενε καν εδώ, ποιο ήταν το πρόβλημά του τέλος πάντων;
Χτύπησε η πόρτα του μπάνιου δύο φορές.
«Το λεωφορείο σου φεύγει σε 40 λεπτά. Να είσαι έτοιμη. Ο Κώστας θα σε πάει ως εκεί, όταν φτάσεις μη τηλεφωνήσεις, ακούς;» ήθελα μόνο να τον χτυπήσω ή ακόμη και να τον βρίσω.
«Δεν χρειάζεται να μου υπενθυμίζεις πως δεν θέλεις ούτε να μου μιλάς» είπα απο την άλλη πλευρά της πόρτας θυμωμένη.
«Θα.. σου τηλεφωνήσω εγώ όποτε μπορέσω» είπε πιο σιγά και προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα, την οποία είχα κλειδώσει.
«Πρέπει να φύγω» συνέχισε. «Νεφέλη;»
«Τι;» είπα απότομα.
«Σε αγαπάω»
Πάγωσα στα λόγια του. Ποτέ των ποτών δεν το είχα ακούσει από το στόμα του τα τελευταία 19 χρόνια. Έπιασα ασυναίσθητα το στήθος μου.
«Μείνε ασφαλής, εντάξει; Μην αργήσεις, είναι για καλό» έσπασε την σιωπή μου και άκουσα βήματα να κατεβαίνουν τις σκάλες. Είχε φύγει. Ξεκλείδωσα την πόρτα και κοίταξα έξω.. κανένας. Έκανα δυο βήματα μπροστά. Πάλι μόνη..
YOU ARE READING
Personal Security
Romance«Υποτίθεται με προστατεύεις κύριε» χαμογέλασα δαγκώνοντας το κάτω χείλος μου. «Για την ακρίβεια..» ακούμπησε το δάχτυλό του στο πιγούνι του και κοίταξε ψηλά, ύστερα ξανά εμένα. «Προστατεύω το σώμα σου, οπότε..» είπε αργά ενώ κατέβαζε αργά με τον δεί...
