Η ώρα είχε πάει 4 το πρωί. Όχι, δεν κοιμόμουν. Ούτε και ο Οδυσσέας. Δεν είχε καν γυρίσει.
Υποτίθεται θα πήγαιναν για κάτι χαλαρό με τον Ιάσονα.
Ξέρω αυτόν τον τύπο αγοριών. Εμφανίσιμοι..σε ένα κλαμπ να πάνε, μπορούν να μαζέψουν 50 εθελόντριες κοπέλες ο καθένας.
Ποιος ξέρει πού μπορεί να είναι τώρα.. Ή τι να κάνει..
Γύρισα πλευρό και έκλεισα τα μάτια. Δεν θα τον σκεφτόμουν. Εκείνος δεν ενδιαφερόταν καν.
Και είναι πάρα πολύ περίεργο αυτό το γεγονός με εμένα. Γιατί πάντα εγώ ήμουν η σκληρή στα αγόρια, είχα υψηλά στάνταρς, πολλοί με αποκαλούσαν "ντίβα" επειδή απλώς δεν τους καθόμουν, αλλά ο Οδυσσέας..
..μου βγάζει κάτι που θέλω να μάθω. Θέλω να ξετυλίξω τον εαυτό του , να διαβάσω όλες τις αναμνήσεις του, να τον μάθω..
Γιατί ποτέ μα ποτέ στην ιστορία της αγάπης, το άτομο που θέλεις περισσότερο, δεν σε κοιτάει ποτέ πίσω;
Μετά απο μια ώρα σκέψεων, με είχε πάρει ο ύπνος..
Με ξύπνησε το τηλέφωνο που χτυπούσε.
«Μμμ;» είπα , απ'τον ύπνο, χωρίς να ανοίξω τα μάτια μου.
«Νεφέλη! Ενοχλώ;»
«Όχι, Ηλία.. Γειά σου»
«Κοιμόσουν;»
«Τώρα θα ξυπνούσα έτσι κι αλλιώς..» δεν θα ξυπνούσα. Αλλά δεν ήθελα να νιώθει και τύψεις.
«Πως είσαι;» ακούστηκε απ'την γραμμή..
«Είμαι καλά, εσύ;»
«Καλά.. έχεις καθόλου ελεύθερο χρόνο;Θέλω να σε δω»
«Σήμερα; δεν νομίζω πως-»
«Μπορώ να έρθω κι από το σπίτι σου για λίγο, αν είναι» συνέχισε και με διέκοψε.
«Όχι!» είπα κατηγορηματικά. «Εννοώ..δεν είναι καλή ιδέα από το σπίτι. Θα δω εάν έχω χρόνο..» συνέχισα.
«Ω.. εντάξει.. εγώ.. εντάξει, πάρε με τηλέφωνο ίσως όταν βρεις χρόνο;»
«Θα σε πάρω..τα λέμε»
«Φιλιά» είπε και έκλεισα το τηλέφωνο.
Δεν είχα όρεξη να ασχοληθώ περισσότερο με τον Ηλία.. είχα προχωρήσει στην ζωή μου και, παρόλο το οτι έχει αλλάξει και φάνηκε, δεν .. δεν είχα όρεξη για κανέναν.. πέρα απ'τον Οδυσσέα...
Σηκώθηκα από το κρεβάτι. Στάθηκα έξω από την πόρτα του Οδυσσέα. Να ανοίξω; Θα με σκότωνε.
Αλλά,τέτοια ώρα, πιθανότατα θα κοιμόταν..
Το χέρι μου βρέθηκε στο χερούλι κι αμέσως άνοιξα σιγά.
Τίποτα. Άδειο.
Έκλεισα με δύναμη και ακούστηκε ένας γδούπος. Πότε σκόπευε να γυρίσει;
Πλέον άρχισα να ανησυχώ.
YOU ARE READING
Personal Security
Romance«Υποτίθεται με προστατεύεις κύριε» χαμογέλασα δαγκώνοντας το κάτω χείλος μου. «Για την ακρίβεια..» ακούμπησε το δάχτυλό του στο πιγούνι του και κοίταξε ψηλά, ύστερα ξανά εμένα. «Προστατεύω το σώμα σου, οπότε..» είπε αργά ενώ κατέβαζε αργά με τον δεί...
