nu of nooit

geruisloos zweven

Aurora

Ik lag in bed en keek omhoog. Boven me bevonden zich prachtige hemellichamen , sterren die zo geschilderd waren alsof het leek dat ze zweefden. Het leek me geweldig om te zweven , wel geruisloos natuurlijk net zoals de sterren. Terwijl je zweeft en je geen geluid maakt , zie je alles zoals het is. Je ziet mensen naar hun werk gaan ,mensen kletsend met elkaar , kinderen die vadertje en moedertje spelen mensen die geruisloos praten , praten wel met hun ogen.

Mijn ogen voelde zwaar alsof ik dagen niet geslapen had. Het haar wat ik had voelde ontploft , ik kan het zien terwijl ik op me rug lig maar ondanks dit , wat ik als motivatie had moeten gebruiken om op te staan , kon ik mijn nieuwe bed niet uitkomen.

Het enige wat ik kon doen was nadenken , denken over het ongeluk. Waar zou mijn moeder aan gedacht hebben voordat de vrachtwagen ons raakte... zou ze aan mij hebben gedacht ? mijn moeder dacht altijd na. Ik weet dat dat logisch klinkt maar dat is het niet. Zo kon ze uren over een woord nadenken, het moest dan wel een mooi woord zijn zoals hersenschimmen. Maar ook over een persoon kon ze uren nadenken.

Het dekbed waar ik onderlag voelde fijn. De stof was wollig maar niet vervelend wollig. Het voelde aan alsof het net nieuw was en nog niet in de was was geweest.

Het sneeuwde want het was inmiddels winter. Sneeuw vind ik prachtig. Het bedekt alles kortom je ziet alles in een nieuw licht. De verroeste fiets die er eerst niet uitzag had door de sneeuw een tweede kans gekregen. Tweede kansen daar doe ik niet aan. Als je een mens een tweede kans geeft dan geef je het persoon een nieuwe kans om je pijn te doen. Wanneer een persoon je vraagt om een tweede kans dan heb je waarschijnlijk hem of haar al meerdere kansen gegeven.

Beneden hoorde ik een plaat : la vie a rose. Mij grootmoeder kon er geen genoeg van krijgen. Elke ochtend speelde ze het. Het leek net alsof het lied voor haar een andere betekenis had dan voor mij. Ik besloot om op te staan me soort van te fatsoeneren en daarna naar beneden te gaan.