Cepheye gelişimin ikinci günü akşam bir çatışmaya girdik ağır kayıplar aldık.Gece yarısı uyanıkken bir bombardıman ile kendimden geçtim.Dùşmanla aramızdaki mesafe 8 metre.Seslerini duyabiliyorum.Aslında şu an hepimiz aynı dilden konuşuyoruz:Savaş...
Düşünmek gerekiyor diyorlar.Anzakların sinsi silahları bizi kör,sakat bırakìyor.Acaba biz de mi aynısını yapsak diyemessiniz çünkü zaten o zaman bizden deilsiniz.Ah bugün bir doktoru gözlemledim,bir yaralıya bakıyordu ağacın altına yatırdı,ağrı kesici verin uzansın,dedi.
Hemşire ağacın altına yatırdığımız asker vefat etti,dedi.Doktorun gözlerinden 2 damla gözyaşı aktı.Diğer yaralılara baktı.Doktorun adı Cevdet'miş.2 gün sonra onu bir mezarın önünde sayıklarken buldum."Seni ancak 2 gün sonra görebildim oğlum beni affet."Mezar taşında (şekilsiz küçük bir taş parçası ) Cevdetoğlu ... yazıyordu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cephede İlk Gün
Historical FictionDers çıkarmanızı beklerim...Devam ettirmemi isterseniz mesaj atabilirsiniz. (?)