RED LINE

-2-

Eski bir araba hurdalığı.
Kapıda eski bir Mustang görünür. Araba atölyenin önünde durur. Berk güneş gözlüklerini çıkararak arabadan iner.

- Hoşgeldin patron. Yeni bir parça geldi.
- Arabanın sahibi burada mı?
- İçerde seni bekliyor.

Berk hiddetle içeri doğru ilerlerken çırağa seslenir:

- Her işi beni bekleyerek yapmayın diye sizi defalarca uyardım.

Berk içeri girdiği an şok olur. Mutlulukla gelen bir merak duygusunu yüzünden okumak mümkündür. Eski bir dostla gözgözedir. Seneler insanları değiştirir fakat öyle insanlar tanırsınız ki onları unutmak imkansız hâle gelir.

Eski bir Buckla gelen bu eski dost...

- Taha!?

Kucaklaşırlar.

- Seni hangi rüzgar buraya attı?
- Arabanın bakıma ihtiyacı vardı. Böyle güzel bir arabayı senden başka kime güvenip teslim edebilirim.

Berk gülerek:

- Arabayı bahane olarak düşünüyorum. Cemal dolaptan iki tane bira getir!

Taha şakayla karışık şekilde:

- Nerede şimdi o savaşın çocuğu Berk? Kendi birasını alamayacak kadar yaşlanmış.

Berk gülerek cevap verir:

- Zaman sana da yaramamış eski dostum.

Atölyenin çırağı biraları önlerine koyarken muhabbette aynı sıcaklıkta devam etmektedir. İki arkadaş eski günlerden biraz hüzünlü biraz neşeli bahsederler.

- Olgay'ı kaybedeli 6 yıl oldu. Onu çok özlüyorum.
- Başka kimlerle görüştün. Sanırım sadece bana uğramadın.
- Aslında sadece sana uğradım. Şehre geleli üç gün oluyor.
- Kalacak bir yere ihtiyacın mı var?

Taha biraz kaygılı biraz ciddi bir şekilde:

- Uğur'u hatırlıyorsun değil mi?
- Evet. Hatırlıyorum.
- Onun ölümü ekibimizin sonu olmuştu.

Berk konuşmanın nereye varacağını bilircesine dinlemeye devam ediyordu. Fakat bakışları bu konuşmaya olumlu bakmıyordu. Güzel başlayan bir mazi hatırası yerini kaygı dolu bir olumsuzluğa sürüklüyor, havanın soğumasına neden oluyordu.

- İstihbarat benimle yaklaşık bir hafta önce iletişime geçti.
- Neden?
- Bir görev var.
- 6 yıl sonra. Neden biz Taha? Onlarca yüzlerce insan varken neden biz?
- Bilmiyorum eski dostum. Belki de ülkemize hâla borcumuz vardır.
- Benim borcum altı yıl önce kapandı.

Taha olumlu bir cevap alamayacağını anlayarak konuşmasına devam etti:

- Son kez. Bu son iş olacak. Sonra sonsuza kadar emekli olarak yaşayabilirsin.
- Ben zaten emekliyim.
- Bana başka bir ekip ayarlamayı teklif ettiler fakat ben kiminle çalışacağımı kendim seçeceğimi söyledim.
- Sana yardımcı olamam. Diğerleride öyle. Alperen evlendi. Faruk, Emre ve Mehmet kendi hayatlarını kurdular. Tıpkı benim kurduğum gibi.
- Bitti mi?
- Kalacak yer istiyorsan evim senindir. Herşeyi isteyebilirsin. Fakat bu hariç. Bir daha olmaz.
- Kendine iyi bak eski dostum.

Taha Buck'ına biner ve hızlıca hurdalıktan ayrılır.