Sabah ben uyanmadım. Yani uyandım ama aşağıdaki sese oyandım. Annemler mi geldi diye. Aşağı indim. Telefonumdada 5 tane cevapsız arama vardı. Ne oluyor ya?
Aşağı inmemle ceylanın ağladığını görmem bir oldu.
-Ceylan ne oldu?
+Eyl-ül hanım. Anneler-i-n-iz
- Ne oldu Ceylan söylesene.
İyicene tedirgin olmuştum ceylan ölümüne ağlıyordu.
+Eylül annenler kaza yapmışlar.
- ne?!? Neredelermiş şimdi.?
+hastahanedeylermiş şimdi.
Tam içimden (hangi hastahane?) diyecektim ama demek istemiyordum. Çünkü onları bir gram sevmiyordum. Ama gebermeleri beni üzerdi tabi.
-Ceylan topla kendini. Arabaları çok marka bir arabaydı. Onlar o arabanın içindeyken kolay kolay bir şey olmaz onlara.
+inşallah eylül hanım.
O gün okula gitmedim sadece telefonumdan gelecek olan bir haberi bekledim. Ama gelmedi. Betülde beni arıyordu. Ona cevap veremedim maalesef ki.
Uyuyamadım. Ama ailemi sevmediğim halde neden böyle oldu.
Tam ben bunları içimden derken.
Telefonum çaldı.
~~~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Daha Erken
Teen FictionEğer sizin yüzünüzden ailenizin kıymetlisine bir şey olsaydı kendinizi nasıl hissedersiniz? İşte Eylül'de kendini öyle hissediyor. Ölmek istiyor ama ölmeyi başaramayacak kadar kendinin bir aptal olduğunu düşünüyor. Onu hayata döndüren hiçbir şey y...
