When God Writes Your Love Story

Chapter 2

*FLASHBACK*

Four months ago na pala simula ng last na pakikipagrelasyon ko, it lasted for about one month. I found out that he's flirting someone, and the worst, sa isang lalaki pa so I broke up with him. Yes, I felt a little hurt and full of disappointments.

I don't blame God. Kasi I know He knows what's best for me. Tuloy pa rin ang buhay. Ang OA ko naman kung iiyakan ko siya every night. E, one month lang naman kami and besides hindi sya christian kaya okay lang na natapos agad.

Hindi ako atat magkaroon ng boyfriend uli, ewan ko, nakakatamad na e, at saka mas masayang unahin si God. :) Since my last relationship, wala pa talaga ako nata-type-an uli, kahit crush wala. Kaya madalas nilang sabihin sakin ABNORMAL daw ako. Hahaha!

------------------------------------------FLASHBACK ENDS------------------------------------

"Ah, so abnormal pa din ako?" sabi ko sa sarili ko. "Hindi totoo yan, IN JESUS NAME" dagdag ko. 

-------------------------------------PEEPEEP! PEEPEEP!---------------------------------

"Wow, traffic pa nga." I sighed.

"Ano kayang oras matatapos ang fellowship?" tanong ko sa bestfriend ko na ka-youth ko din, si Riyanes Faith Bustamante.

"Ano ka ba? Hindi pa nga nag-i-start eh, gusto mo na agad matapos." she replied to me.

"Nagtatanong lang eh, para malaman ko kung makakauwi pa ng dormitory mamaya". I told her.

"Edi ikaw na ang nagaaral ng maigi, magbabakasyon na e!" She told me sarcastically.

Ganyan kami mag-usap ni Riyan, parang nagaaway. Hehe. Paano since birth e kami na ang palaging magkaaway tapos akalain mong siya pala ang magiging bestfriend ko? Wew! Haha!

"Wooooooooo! Baba na." Nagsigawan ang youth.

"Wow hanep. Ang bilis ah?, muntikan na tayong hindi makarating." Sabi ko. Haha.

Mga 1 hour and a half lang naman ang biyahe, and since may service kami, comfortable naman kahit umuulan ulan ang panahon.

Nagmamadaling bumaba ang mga ka-youth ko, excited ata? Haha. Pagbaba ko, may nakita akong lalaki, wearing red shirt. Wala lang. Dumaan sa harapan ko e. Parang ang sama ng tingin.

"Ang sama naman makatingin ni Kuya parang pinagbagsakan ng langit at lupa?" sabi ko sa sarili ko.

"May dumi ba ako sa mukha?" I asked Riyan.

"Wala kang mukha, Ikaw ang dumi." she answered *Bwahahahaha*

"Ah! Thank you very much Bestfriend! :) Walang duda kailangan mo na ng eyeglass. Yung 500 agad ang grado. AGAD AGAD!" I told her while making the best evil laugh *HAHAHAHAHA*

"At bakit?" Tanong ni Riyan.

"Kasi... Sa sobrang labo ng mata mo, mukha mo na ang nagrereflect dyan sa paningin mo. HAHAHAHAHA. Boom!!!" *Sobrang dami kong tawa dito* :D

"Tara na mga baluga! Magstart na daw." Sam shouted at us.

"Heto na!" sabay naming sabi ni Riyan na ang mukha e halatang naasar. Hahaha.

Pagpasok namin sa church nila, madami rin namang youth. Iniikot ikot ko ang mata ko. Ang cute naman ng church nila, parang ako (at nagkasundo kami ng sarili ko. Hahahaha). Full of  decorations (Magpapasko na kasi). Pagpasok namin sa church nila, napa wow ako kasi airconditioned yung kanila unlike ng sa amin. Nakaharap 'yung stage nila sa entrance then sa left side (facing the stage) nandon nakapwesto 'yung music instruments (drumset, guitars, microphones, organ) at iba pang mga cheber cheber. Hehehe. Tapos nakapabilog yung mga monoblock na uupuan namin. Then may pwesto sa gitna para sa mga tatayo na naka line up sa program.