HAREKETLİ MÜZİK

HM5

Kahretsin.. diye bağırdı Tuğberk.Ben o sırada ağlıyordum.Apar topar sahnenin onü yardımcılar tarafından kapatıldı.Hemen içeri girdik.Tuğberk bağırmaya başladı.

-Sen her şeyi mahvettin.Bizim bir adımız vardı.Artık her şey bitti başımıza ilk defa böyle bir şey geliyor farkındamısınız?

Tuğberk bana böyle bağırırken bile cevap veremiyordum.Andaç araya girdi.

-Yeter Tuğberk sus artık onunla hiç bir ilgisi yok görmüyormusun bir insanın sesi on dakikada nasıl kısılabilir?

-O insan Ece'yse kısılır.

-Yetti ama söylemiyim diyorum ama beni mecbur bırakıyosun ben buraya gelmeden önce kuliste Nilay'ı gördüm.

-Yok artık şimdi onamı iftira atacaksın Andaç.

-Tuğberk Nilay'ın böyle kıskançlık dolu oyunları sevdiğini biliyorsun.

-Kes Andaç.

Andaç cebap vermedi bu nasıl olur diye seslice düşündü.

-Ece seninle bi ilgisi olmadıgını biliyorum üzülme.

Andaç cok iyi biriydi.

Beş dakika sonra kulise gittiğimde Tuğberk'le Nilay'ın konuşmalarına şahit oldum.

-Ne diyorsun sen Nilay?

-Ne bekliyordun buna izin verecegimimi zannediyordun?

-Sen grubu bırakıp gittin.

-Sadece sana biraz kızgındım bana dönmeni bekledim.

-Yanılmışsın ben hiç bir kızın peşinden koşmam.

-Tuğberk seviyorsun beni.

-Kandırma kendini git burdan dedi ve kahretsin beni gördü.

B..ben zaten sesim kısık olduğundan konuşamamıstım.Tuğberk Nilay'a  bak bakalım seviyormuymuşum seni dedi ve beni elimden tuttugu gibi çekti.Sormamam fırsat kalmadan dudagıma yapıstı.Onu ittiğimde gram hareket ettiremediğime yemin edebilirdim.Aksine beni kendine çekti.Bunu ona ödetecektim.Nilay sinirle çıktı gitti tekrar kendimi çekmeye çalıştım bırakmadı.O sırada Andaç geldi kahretsin her şey sarpa sardı.Tuğberk'e tekme attığım gibi oradan uzaklaştım.Evime gittim bir daha oraya gitmeye hiç niyetim yoktu.İyice akşam olduğunda zil çaldı.Kapıyı actıgımda bes erkek bana bakıyordu.Bu ne cürret ya bunun üstüne buraya nasıl gelirler.Benim birşey dememe fırsat kalmadan içeri girdiler.

Hoop nereye geliyorsunuz siz öyle çıkarmısınız bu saatte burada olmanız çok yanlış.

Beni takmadan içeri geçip oturdular.Onuç konusmaya basladı.

-Seninle ilgili bir şey olmadıgını biliyoruz Ece.Bu yüzden hala bizimle calısıyorsun.Andaç'a baktıgımda yüzüme bakmıyordu.Biliyorum hiç bir zaman ayrılmadıklari  icin onu zorla getirdiklerine emindim.Tuğberk ise çok rahattı onuh rahatlığı beni rahatsız etmişti.

-Tamam çıkın simdi uyumam lazim bu arada sesimde düzelmişti.Giderken Tuğberk iyice yüzüme baktı bende gözlerimi kacırdim ama bunun hesabını soracaktım ona.Onları yollar yollamaz odama çekildim hemen uyudum.Sabah okula gitmek için evden çıktım.Okuldada sessiz sessiz takıldım.Tenefüste otururken Sezer hoca yanıma geldi.

-Demek burdasın sonunda buldum seni.dedi.

Yanıma Arda geldi.Hocam Ece bizim dedi bu ne demek oluyordu Sezer hoca geri çekildi hocam hesabımız neyse  kapatalım.

_Arda cekilirmisin sen?

Sezer hocayla beraber ögretmenler odasına gittik.Olan oldu okuldan atılmıştım.Zaten zorla geliyordum direnmedim bile.Sezer hocada bu tavrıma şasırdi.

Bunu duyduklarında bana çok kızdılar.Ama nafile onların aracılıgla dönmeyecegim okula.

Tuğberk konuşmak istiyorum dedi ve her zamankinden daha insalcıldı.

Kenara cekildik.

-Ece seni seviyorum.

Bunu söylemek bu kadar kolaymıydı.

-Çok saçma kaç gündür kendini Nilay için kahrediyorsun bana bagırıp sinirini benden cıkarıyorsun.

-Hayır sana karşı olan duygum nefret değil aşkmıs.

Ee ne diyorsun benimle cıkarmısın ?

Onun bu kadar şefkatli bakısı beni kendine bağlamıstı belkide gercekten bu yüzden bana böyle davranıyordu.Son kez yüzüne baktıgında bana ilk kez gülümsemesini görmem çok güven verdi ve onu kendime yakın hissettim.Kafamı evet anlamında salladım.

                                                       ***********************************