Yeryüzüne inen bir aşk peri...
Aşka inanmayan bir çiçekçi...
Güçlü bir iksir...
Güney Koreli-Tayvanlı şarkıcı Bii'nin "Love More" isimli şarkısından esinlenilmiştir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük şehir meydanının hemen girişinde bembeyaz takım elbisesi ve elinde gri renk valizi ile uzun boylu, yakışıklı bir adam dikiliyordu. Yakışıklı yüzünü alnına dökülen griye yakın beyaz saçları ve gözlerini örten güneş gözlüğü bile söndürememiş aksine havasına hava katmıştı. Üzerindeki beyaz takımın içine giydiği beyaz gömleği yakasına taktığı altın renk broş ile kusursuzlaştırmıştı. İnsanlar bu kusursuz adama dikkat etmeden gündelik monotonlukları ile yanından geçip gidiyorlardı. Ancak genç bundan rahatsız gibi değildi. Aksine tam meydanın ortasında durup gözündeki gözlükleri çıkarırken yüzüne mükemmel oturan bir gülümseme yayılmıştı. Eğer bir kişi ona dikkat etseydi bu gülüş onu efsunlayıp sonsuza dek tesiri altında bırakabilirdi.
Genç adam gözlüğünü ceketinin ön cebine asıp etrafına bakındı. Önce yanından geçen mutsuz görünen insanlara, binalara, etrafta uçuşan kuşlara ve en sonda güneş eşliğinde parlayan masmavi gökyüzüne baktı. Gözleri yavaşça her ayrıntıyı zihnine kaydetmek istercesine etrafta gezindi. Gülümsemesi genişlerken mırıldandı.
"Aşık olmak için ne kadar güzel bir gün."
Genç adam boştaki elini beyaz ceketinin cebine atıp mavi bir sıvı bulunan kristal şişe çıkardı. Kristal şişenin içindeki mavi sıvı gün ışığı ile buluşunca etrafa tatlı bir parıltı bırakmıştı. Genç adam gülümsemesi mümkünmüş gibi daha çok genişlerken mırıldandı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Jeju Suyu..." ardından gözlerini tekrar etrafındaki mutsuz monoton birer hayat yaşayan insanların üzerinde gezdirdi. Bu gün herkes mutlu olmalıydı. Ama önce kalacağı daireye gitmeliydi.
--
Kalacağı tek odalı şirin daire bembeyaz duvarlı ve boştu. Tek bir eşya bile yoktu. genç adam gözlerini bir saniyeliğine kırpıp açtığında evin içi rengarenk eşyalar ile dolmuştu. Sırtı duvara yaslanmış mavi tonlarında bir kanepe, üzerinde yumuşacık renkli yastıklar, cam bir orta sehpa, tüylü ve çiçeklerle bezeli bir halı, pembe tonlarında perdeler, değişik biblolar... Her yer renkliydi. Tıpkı ne kadar üzerinde beyazı tercih etse de aslında renkli bir kişiliğe sahip olan genç adam gibi.
