Kendimi sana anlatamadım buruk kaldi sozcuklerim
Panorayak haldeyim boş bakar gözlerim
Kabullenmek agir yemek
Hatalarımızı hiçlik uğrunda göstermek
Geçmiş günlerini unuttuk yanardaglari
kuruttuk
Pişmanlıklarimizla gururumuza esir verdik
Yalnızlığı mahkum edildik boş nedenlerle
Ateşler yandı ağır prangalarla kalplerde
Kim sanık kim davacı hakim neden beklemekde
Saatlerim geçer dakikalar işlemez saniyeler geçit vermez bu takvimde
Artık seninde bi şiirin var edepsiz kelimelerin
Kendimi uçurumdan biraktim
İcimdekileri sana haykırdım
Kendimle yüzleştim senden geçtim
Sonumuzu bulamadık başa saramadik
Dönemedik haykırdık durduk
Sessiz cigliklarda estik durulduk
Bazen şu kadar düşüydük
Hep aklımdasın sesini duyar gibiyim bazı anlarda Bekliyorum gelirsin belki bi gün araflara
Bir günüm senin olsun sağlık olsun yine benim içimde sessiz fırtınalar
Ben aşka inanmadim hiç bi zaman gelip geçer bu diyarlar
Ben sana inandım yaşadım karamsarlar onlar
Yaşamamız mümkünken yasayamadiklarim
Bazende yasatamadiklarim
Bağlıyken birbirimize o kadar uzaklasmisiz ki
Bazen tanıyamaz olduk kendimizi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aynadaki Yüzüm
Siêu nhiênKindeki nefret, nefretteki öfke Aynadaki Yüzüm benim kendi hayatıma kendime ve etrafımdakilerin yüzsüz yalan sözlerine karşı verdiğim bi tepki içimizdeki hainlikler gittikçe günahkar olacak
