မိုးရာသီ.....
မိုးစက္လုိ႔ေျမခေသာ္ျငား...
အရင္လုိေဘးတြင္သူမ႐ွိေတာ့...ၿပီ။
မိုးစက္တို႔...ကလူက်ယ္စယ္ကာ....
ရႊဲစုိေစ၏...။
သတိရစိတ္တို႔ေၾကာင့္...
ေအးစက္မႈကုိအံတုႏိုင္ခဲ့ေလသည္..။
ဘယ္ေလာက္သည္းထန္သည့္မိုးျဖစ္ပါေစ
သူဆီေရာက္သြားေတြ႔မည္ဟု၊
အမည္းေရာင္....နတ္ကတိုင္ကုိဆြဲေစ့ကာ...
သပ္ရပ္ေစလိုက္ၿပီး....၊
ဇိမ္ခံကားအမည္းေရာင္ေပၚမွ..
လူလတ္ပိုင္း...ေယာက်ာ္းတစ္ဦးဆင္းလာသည္။
အေနာက္တိုင္း....သ႑ာန္ဆင္ယင္မႈတုိ႔ေနာက္တြင္..
ခန့္ညား.....တည္ၾကည္မႈႏွင့္.. လ်ိႈ့ဝွက္ေသာ..မ်က္လႊာအစုံပိုင္႐ွင္႐ွိသည္။
စို႔နင့္ေသာ..ခံစားမႈတစ္ခ်ိဳ႕အား
အေဖာ္ျပဳလွ်က္...
သူမ်က္ႏွာသည္တည္ေသာ္လည္း ဝမ္းနည္းမႈအရိပ္အေယာင္ေတြ
ထင္ဟပ္လ်က္။§
ျဖဴလႊလႊ....
အုတ္ဂူေလးေဘးတြင္....
ရပ္တန္႔...ေငးေမာေနမိသည္။
သတိရတယ္ဆုိတာ...
ေဘးနားမ႐ွိေတာ့လုိ႔မဟုတ္လား..၊
သူ....
သူ......
သူ........
ေလာကႀကီးမွာမ႐ွိေတာ့ဘူူး.
က်ေနာ့္ေဘးမွာ႐ွိေနက်...သူ...။
ေျမႀကီးတစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ...
အထီးက်န္စြာ..လွဲေလွာင္းအနားယူေနေလျပီဟူေသာအသ္ိႏွင့္အတူ..။
လြမ္းသည့္စိတ္တို႔ေၾကာင့္...
မ်က္ရည္တုိ႔..မိုးေရႏွင့္ေရာယွက္ကုန္၏။
အခ်ိန္တို႔သာ..ျပန္ေနာက္ဆုတ္လို႔ရမည္ဆု္ိလွ်င္...
သူ႔၏..RainCoatေလးကုိျပန္ေပးမိခ်င္ေသးသည္။
အခ်စ္တုိ႔သာေဖာ္ျပႏိုင္မည္ဆုိလွ်င္..
အတိတ္မိုးရာသီတြင္.....ရယ္သံတုိ႔လြမ္းေနႏိုင္လိမ့္မည္။
မာနတုိ႔သည္သာ.မယွဥ္ၿပိဳင္မိခဲ့လ်ွင္...
သူ.. ခ်မ္းေနလိမ့္မည္မဟုတ္။
ေသခ်ာသည့္....လက္မခံႏိူင္သည့္အမွန္တရားမွာ....
ပစၥဳပၸန္ ၏မိုးရာသီတြင္....သူမ႐ွိေတာ့ျခင္းပင္။
က်ေနာ္သူ႔RainCoatေလးအားျပန္ေပးခ်င္မိေသးသည္မွာ စိတ္ရင္းထက္ပင္ပိုပါသည္။
YOU ARE READING
RainCoatေလးကိုက်ေနာ္ျပန္မေပးပါ||TK||
FanfictionOnce in rainy Day..... If I returned his raincoat..... #RainInLove #TaeKookinFiction
