Όποιος τη νύχτα περπατεί

Η συμφωνία

Σάββατο βράδυ. Ο Γιώργος για άλλη μία φορά ετοιμάζεται να πάει στο  νυχτερινό μαγαζί που δουλεύει, το Ναυάγιο. Φτάνει ,λοιπόν,  στο μαγαζί και αφού χαιρετάει τα παιδιά στο μπαρ και τις κοπέλες με τα λουλούδια,  όπως συνηθίζε να κάνει καθημερινά πήγε κατευθείαν στο καμαρίνι του. Αφού έλεγξε άλλη μία φορά την σειρά των τραγουδιών , έκανε τις φωνητικές του ασκήσεις και βγήκε όπως πάντα με άνεση στην πίστα. Το μαγαζί δεν ήταν γεμάτο είχε λίγους και καλούς πελάτες. Τους περισσότερους τους ήξερε γιατί ήταν συχνοί πελάτες στο μαγαζί.  Βέβαια σήμερα πρόσεξε πως υπήρχε και ένας άντρας που καθόταν μόνος του και έδειχνε να απολαμβάνει το πρόγραμμα. Ο Γιώργος χαιρόταν πάντα όταν εντόπιζε κάποιον νέο πελάτη.  Αν και ο Γιώργος δεν το έκανε ούτε για τους πελάτες,  ούτε για τα λεφτά αλλά ούτε και για την αναγνωρισιμότητα. Το έκανε απλά γιατί το γούσταρε,  το γούσταρε με ολη του την ψυχή!
Ο Γιώργος μόλις τελείωσε το πρόγραμμα του πηγέ στο καμαρίνι του και έκατσε λίγο για να χαλαρώσει. Μετά από περίπου 5 λεπτά,η πόρτα χτύπησε και ο Γιώργος σηκώθηκε για να ανοίξει. Με το που άνοιξε την πόρτα,μέσα στο καμαρίνι μπήκε βιαστικά ένας ψηλός άντρας, ντυμένος στα μαύρα , με γυαλιά ηλίου και ένα ψηλό καπέλο.
- <<Καλησπέρα Γιώργο >> , είπε ο άντρας και έκατσε σε μια κόκκινη καρεκλα που υπήρχε μπροστά του.
- <<Καλησπέρα...>> είπε ξαφνιασμένος ο Γιώργος. << Γνωριζόμαστε από κάπου;>>
- << Όχι,όχι. Για την ακρίβεια γι'αυτό ήρθα εδώ, για να γνωριστούμε. Ονομάζομαι Μάκης Κωνσταντινίδης.>> είπε ο άντρας και άπλωσε το χέρι του για χειραψία.
- << Γιώργος Χρηστίδης,χάρηκα>> απάντησε ο τραγουδιστής με την ίδια χειρονομία.
- << Είμαι ιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρείας " Top Records" . Την ξέρεις φαντάζομαι.>>
- <<Εε...ναι ναι πώς; >> αποκρίθηκε ο Γιώργος ενώ δεν είχε ιδέα.
- << Σε παρακολουθώ εδώ και 2 εβδομάδες περίπου, και μπορώ να πω πως έχω μείνει ενθουσιασμένος από τις φωνητικές σου δυνατότητες. Θα ήθελα λοιπόν να συνεργαστείς μαζί μου και να βγάλεις σε κυκλοφορία τον πρώτο σου δίσκο, με βοήθεια δικιά μου φυσικά.>>
Ο Γιώργος δεν περίμενε κάτι τέτοιο και έμεινε να κοιτάει τον Μάκη σαστισμένος.
- << Δ...δεν ξέρω...ίσως να με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο...αλλά δεν έχω ξανακάνει κάτι παρόμοιο και δεν είμαι σίγουρος αν θα τα καταφέρω.>>
- << Μην φοβάσαι. Έχε μου εμπιστοσύνη. Εγώ, που λες, έχω βγάλει πολλούς μεγάλους καλλιτέχνες στο φως,ενώ δεν τους ήξερε κανείς. Θα έχεις τη βοήθεια μου και πολλών άλλων ειδικών. Μην χάσεις την ευκαιρία. >>
Τα λόγια του Μάκη ήταν τόσο πειστικά,που δεν άφησαν περιθώρια στον Γιώργο για κάποια άλλη απάντηση πέραν της θετικής. 
 - <<Εντάξει λοιπόν. Θα το κάνω. >>
- << Υπέροχα. Να ξέρεις,κανείς δεν μετάνιωσε που δούλεψε μαζί μου.>> Ο Μάκης έψαξε στο πορτοφόλι του και έβγαλε μια κάρτα. << Σε αυτήν εδώ την κάρτα υπάρχει το τηλέφωνο μου και η διεύθυνση της δισκογραφικής μας. Σε περιμένω στο γραφείο μου αύριο το απόγευμα. Καληνύχτα>>
Ο Μάκης έφυγε από το καμαρίνι και ο Γιώργος εμεινε μόνος του να σκεφτεί. Δεν ήξερε αμα έκανε το σωστό, αλλά το ήλπιζε.