~BİLMEDİĞİM HİKAYEM~

Bana Gel

Şaşırmıştım ve kendimi toparlayıp ona korece ne olduğunu sordum. O ise düştüğünü söyledi.

İçimden bir gülme sesi geldi. Kocaman adam nasıl düşebilir acaba ?!

Pasuman yaptıktan sonra beraber hastaneden çıktık. Bi anda afallayarak ondan tutundum. Birbirimize o an çok yakındık sanki Dünya durmuştu. Bir anda elimi onun kolundan hızlıca çektim. Yere bakarak:

-Bugün hastane çok yoğundu yemek yiyemedim heralde ondan başım döndü , dedim Korece. Bana bakıp :

-Aslında bende biraz açım.

-Anladım.

-Yanii?

-Ben yemek yemeye gidiyi-m-lim.

-Bu saatte yemek için açık yer kalcağını sanmıyorum.

Aman Tanrım. Gerçekten saat 02:00' ı gösteriyordu. Bana doğru bakıp :

-İstersen bana gel.

Bu nasıl bi sözdür. İstersen bana gel-miş-miş. Ne sandıysa beni o onda ona attığım bakış... Sinirlenmiştim beni evsiz falan mı sanmıştı. Bide ufaktan sırıtıyordu. İyice sinirlerim bozulmuştu.

-Pardon, acaba siz beni ne sandınız?! Ben o sizin bildiğiniz kızlar gibi değilim. Tanımadığım insanın evine gitmem ben.

-Tanısaydın gelirdin yaniii
(yandan sırıtarak)

-Bana bak pis sapık! senin gibi sapık biriyle konuştuğum için pişmanım zaten. Umarım bi daha karşılaşmayız...

Arkamı döndüm ve havalı bi şekilde bir adım attım. Hiii bugün benim görücü usülüm vardı. Annem gerçekten bana bu sefer çok kızıcak. Zaten yorgunum hiç çekemem ki şimdi onun dırdırını!!! Tam o sırada clik! clik!

Telefonuma mesaj gelmişti.Ve tabii ki annemden. Tam olarak şu yazıyordu.

-Sakın eve gelme!! Seni bir daha görmek istemiyorum. #@:!;!&*&*_!_!__÷_!

Yavaş bir şekilde önümü döndüm. Minik bir saraylı hanımefendisi gibi :

-Pardon, Sapık Bey ah yani Beyefendi acaba şey fikrinizi değiştirmediyseniz gelebilir miyim ?

Ve bana bakarak o sapık sırıtışını bir kez daha yaptı.

~Sizce daha sonra ne olacak?
~Yorum yazmayı unutmayın.
~Devamı gelecek...