VETES

Nga t'ia nis me këtë brengë.
Ikën fjalët,më shtegtuan.
Dhe guximi, më ka frikë
t'i flas shpirtit tënd që vuan.

Jam "Shën Juda" mishëruar.
Se si ndodhi,nuk e di.
Por sot,krejt jam tjetërsuar.
Jam një UNË që s'është më TI.

Kufizime më nuk desha.
"Mos" i tepërt më rëndonte.
Lakuriq shpirtin e zhvesha,
në det ëndrrash të notonte.

Sa gabim, lirinë kërkova
në një botë ku shpresat thyhen.
Në det ëndrrash u skllavërova.
Dallgë zhgënjimi më rrëmbyen.

Sot,kokëvarur më rri turpi.
Jam memec që dot nuk flet.
Ndjenjë e fajit,si e vajit
fort rënkon,më ulëret.

Por,e kotë të them MË FAL,
sepse s'mund të jem më TI.
Ndaj,vazhdojmë kështu,të ndarë:
Ti një skllav, e unë si ti.

Fatbardh Lazaj
All rights reserved