Bu bölümü @zeynepsayer'e ithaf ediyorum.Ve ona sonsuz teşekkür ediyorum çünkü bu bölümü benim için yazdı.Ben çok beğendim umarım sizde beğenirsiniz onun emeği için vote'lerinizi ve yorumlarınızı esirgemeyin.Keyifli okumalar! :D
Artık toparlanmamız gerekiyordu evet hayat belkide en acı oyununu
oynamış en karanlık yüzünü göstermişti.Ama olmuyordu işte elimizden bir
şey gelmiyordu ve bu yüzden hayata tekrar tutunmak zorundaydık...
Artık hayatımıza bir pencere açmalıydık...Ada'm onun gidişinin
2.yılıydı...Kerem aşkım hayatımda gitmişti ama bu haber belkide onun
yüzünü bir nebze güldürecekti zaten biraz daha en azından gülüyorduk...
Ama Ada o herzaman ilk göz ağrımız olacaktı bizim...Bu düşüncemden
sıyrılıp dün geceye döndüm...Melis Can Barış ve Yağmur gelmişti...
Nasılda özlemişiz onları..Çocukluk arkadaşımız onlar bizim...Kızlar
benim Can dostumdu tabi erkeklerde Kerem'in...Kerem'le Barış kardeşti
adeta Can'sa sonradan gelmiş aralrına şebek ya tam şebek...Böyle
anlarımızda zor anlarımda güldürdü beni daha kapıdan ilk girdiğinde..
Benim gülmem Kerem'i biraz daha olsun neşelendiriyordu...
Artık o güzel haberi Kerem'e bildirmem gerekiyordu...Ah nasılda sevinicek
aşkım...
Z:Keremm Keremm nerdesin ya :D
K:Burdayım aşkımm geliyorum :D
Z:Sonunda geldin Kerem Ada çayı yaptım içer misin?
Yine o hüzün bürüdü gözlerini..Ama son vereceğiz buna..
Z:Kerem ben hamileyim..
K:Tebrik ederim canım :D
Nee ne dedin sennn bununla birlikte kendimi keremin kucağında
buluyorum...
_____________________________________________________________________________
"Ama bunlar iyi günlerimizmiş...Şimdi düşünüyorumda hiç birimiz böyle olacağını tahmin edemezdik eğer edebilseydik zaten hiç bir şey böyle olmazdı..."
SON CÜMLE GELECEKTEN...
_____________________________________________________________________________
Bugün doktora gideceğiz Kerem'im çook gelmek istiyordu ama gelemedi
çok önemli bir toplantısı varmış.Tutturdu gelicem diye zor ikna ettim.
