Μοιραια συναντηση

9

Η επόμενη μέρα ήταν Δευτέρα......μια νέα βδομάδα ξεκινάει. Μια βδομάδα για την οποία δεν είμαι καθόλου προετοιμασμένη..και δεν εννοώ τα μαθήματα.

Σηκώθηκα με βαριά καρδιά πήγα στο μπάνιο για να κάνω τα απαραίτητα... βάφτηκα πολύ απαλά σχεδόν καθόλου και πήγα στο δωμάτιο μου. Αποφάσισα να βάλω ένα ανοιχτόχρωμο ψηλόμεσο τζιν με μια άσπρη μπλούζα με έξω τους  ώμους , το σύνολο το συνδύασα με τα καφέ μου πέδιλα. Πήρα την τσάντα μου και κατέβηκα στην κουζίνα. Προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν εκεί οι γονείς μου...και αυτό το λέω γιατί έχουμε να φάμε μαζί πρωινό..ή μάλλον γενικά μαζί εδώ και τόσα χρόνια.

''Καλημέρα αγάπη μου!" είπε όλο χαρά η μητέρα μου..που την βρήκε τόση όρεξη ένας θεός ξέρει!

"Καλημέρα" είπα και γω με την σειρά μου.

"Πως κοιμήθηκες?" ρώτησε όλο ενδιαφέρον ο μπαμπάς μου. Κάτι μου βρωμάει αυτό...κάτι σχεδιάζουν!

"Καλά!" είπα χωρίς πολλά πολλά.

"Χαίρομαι" να πάλι οι ευγένειες!

" Εμ...Αφροδίτη...θέλουμε κάτι να σου πούμε.." να τα!! τα 'λέγα εγώ!!!!!

"Ακούω!" είπα όσο πιο σοβαρή μπορούσα.

"Να εμείς.." ξεκίνησε να λέει η μητέρα μου "θα πάμε σε ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Στοκχόλμη και θα λείψουμε για περίπου δύο βδομάδες.." είπε με ένα και καλά στεναχωρημένο βλέμμα.

" Αυτό ήταν?! Γι αυτό τόση σοβαρότητα? Πφφ σιγά!" είπα με ένα ειρωνικό γελάκι. "Ετσι και αλλιώς μην ανησυχείτε το 'χω συνηθίσει!!"

Με κοίταζαν με ένα απορημένο βλέμμα αλλά έδειχναν ότι καταλαβαίνουν για πιο πράγμα μιλάω. Γι αυτό και κατέβασαν το κεφάλι τους.

" Ξέρουμε αγάπη μου οτι λείπουμε συχνά αλλά όλα αυτά τα κάνουμε για το καλό σου και.." είπε αλλά την διέκοψα

"Ξέρεις...δεν  με νοιάζουν τα λεφτά σας εγώ τους γονείς μου θέλω ή μάλλον ήθελα στα παιδικά μου χρόνια γιατί...τώρα πέρασαν μεγάλωσα πλέον και η μόνη μητρική και αντίστοιχα πατρική φιγούρα εδώ μέσα ήταν ο παππούς και η γιαγιά! Για μενα αυτοί είναι οι γονείς μου!! Οπότε δε πα να πανε και στην Ανταρκτική ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ!!! Και τώρα φεύγω γιατί θα αργήσω στο σχολείο μου! " είπα και βγήκα απο την πόρτα αφήνοντας τους με το στόμα ανοιχτό!!

[...]

Στο σχολείο...όλα είναι πολύ άβολα..ή μάλλον ξεκίνησαν να είναι άβολα από την πρώτη κιώλλας ωρα που κάθησα με τον Μιχάλη! Τον ένιωθα οτι προσπαθούσε να με αποφύγει για κάποιο λόγο και...δε πρόκειται να το αφήσω έτσι αυτό!!