Nerd in High School

Chapter 1

Ako si Michael Lake, ang dakilang nerd ng Agmus National High School. Pwede niyo akong tawagin na 'Mike'. Palagi akong perfect sa mga test in all subjects galing pa noong Day Care. Hindi ko alam kung paano nga iyan eh, kasi sa totoo lang hindi ako umaaral ng mabuti. Nakikinig lang ako sa titser at saka ganun na.

"Oh Luna, male-late ka na sa pasok!" sigaw ni ate Dyleen galing sa sala. "Ate, anong oras na ba, ha?" Papuyat naking sinigaw. "Eh magse-seven thirty na oh!" sagot niya dala ingay ng pagpatong ng aking bag sa labas. Pumadali akong bumangon at tumalon patayo. Tiningnan ko ang aking sarili sa salamin. Rat's nest na naman at meron pang kulangot na kumakapit sa mataas naking ilong. Inayos ko muna yong itsura ko bago lumabas - at nabangga ako kay ate saka na lang napatumba kaming dalawa sa sahig.

"Mag-ingat ka naman oh," malungkot niyang sinabi. "Sorry ate, sabi mo kasi male-late na ako," inialay ko ang aking kamay sa kaniya saka kinuha niya ito. Tinulungan ko siyang tumayo habang inilinis niya ang kaniyang sarili. "Para lang bumangon ka na," siya'y yumuko. "Alas singko pa lng kaya ngayon."

Merong bintana sa puntang gilid na nakalagay at nakita kong kasing itim ng squid ink ang naka-ilaw sa labas. "Alam mo bang nakakasama sa katawan ang papilitang paggising?" sinabi ko sa kaniya nang masakit. "Oo, kaya nga hindi ka uma-alarm clock."

Inakbayan niya ako at ngumiti. "Para maka-make up ako sa iyo, nilutuan na kita ng almusal," saka nag thumbs up. "Sigh, sige na nga. Wala ka namang kasalanan ate, ah."

"Sige na, para ito sa mga panahong tinutulungan mo ako sa mga assignment ko, hehe," tinakpan niya yung labi niya at pumikit ang mata. "Meron ka namang plano o ano?" tinanong ko siya. Nabiglaan niyang inalis yong braso niya sa akin at nag-back up sa pader, "Paano mo nalaman?"

"Obvious kaya," sagot nakin. "Sige na nga lang, almusal ang almusal," ngumiti siya ulit at... naluluha ba siya!? Pinayagan ko nalang kasi sensitibo si ate.

Sabay kaming kumain ng scrambled egg with sliced hotdogs, isang luto na sabi niya siya lang daw nakaka-alam. "Saan ba galing yang mataas na ilong mo?" hinula ko ang sinabi niya kasi nagsalita siya habang kumakain. Linunok ko muna yong sa loob ng labi ko, "Recessive genes kaya yong mataas na ilong sa pamilya natin."

Kinalmot niya yong kaniyang ulo. "Ano ba yong recessive genes?" tinagilid nya yong ulo niya. "Makinig ka nga sa biology class mo," sagot nakin. Ngumanga siya at isinara agad ang kaniyang labi saka dahang dahang nagtago sa upuan. "Alam ko na hindi ako masyadong matalino, pero konting awa naman oh," sabi niya. "Lumapit ka nga," pahayag ko sa kaniya. "Ha?"

"Sige na," pinilit ko. Inilapit niya ang kaniyang ulo at hinalikan ko yong noo niya. "Sorry, ganyan talaga ako ate." Di akong makapaniwala na namumula si ate. Ano ba, ginagawa niyang mas weird ang mga sibling moments namin!

Tahimik naming kumain hanggang na-ubos na yong almusal. "Ako na maghuhugas ng pinggan," anyaya ni ate. Hinalikan ko siya ulit sa noo, "Salamat ate. Hindi talaga akong mabubuhay kung wala ka."

Nanahimik siya saka ako na rin. Patay na yong mga magulang namin eh. Nandito pa rin kami sa bahay namin at pinapadalhan kami ng pera ng akin tiyuhing seafarer - biyaya ng Panginoon.

Bumihis na ako matapos naking maligo. Inihanda ko na rin yung damit ni ate para di na siya maabala. Humiga ako sa sopa sa sala at tumingin sa orasan - 6:00 A.M.

Napagdesisyunan kong magpahinga muna. Nakita ko yong picture namin ni ate noong first day of high school at di ko mapigilang tingnan. Ang liit nakin noong first year pa lng ako. Si ate naman pwede na maging model. Sa totoo lang, mataas ang ilong naming dalawa - I know, disgrace sa mapapangong ilong ng true-blood na pinoy - pero mas mataas akin kaysa kaniya. Kung hindi ko lang siya ate, malamang tina-try ko nang mang-ligaw sa kaniya, ngunit yan rin ang napag-isipan ng mga isan' daang pa na mga lalake. Noong first week of high school, ang daming pumunta sa bahay upang maka-usap si ate, ngunit ayaw ni ate. Di ko alam kung bakit, siguro mas gwapo ako kaysa kanila - in my dreams.

"Ahhhhh!" Narinig ko ang sigaw ni ate galing sa kaniyang kuwarto. Dali-dali akong pumunta roon. Di ko binuksan yung pintuan, ano ako, mangmang?

"Ano po yung problema ate?" sigaw naking makapag-alala. "Bakit pinili mo yung may design?" sigaw niya sa kabilang dako ng pintuan. Oo, guilty ako. Pinili ko yung merong design ng oso para sa cover ng kaniyang bulaklak. "Alam mo namang lingerie na lang ngayon sinusuot ko!"

"Sorry ate! Sorry talaga!" Nagmakaawa ako. Nanahimik siya. "Ate!" tanong nakin. Binuksan niya yung pintaun na nakasuot ng lingerie, saka nalang lumipad yung rocket ko. "Bibili tayo ng bagong underwear sa linggo, hmph!" Malakas na sinara niya yung pinto. Tumingin ako pailalim, "Junior, kumalma ka. Ate mo yan."

Bumalik ako sa salas at humiga sa sopa. Sa sobrang relaxed nakin ay hindi ko na na-notice na lumilindol na pala ang cellphone nakin sa kaka-ring ng mga notification. Tiningnan ko kung sino nanaman ang bumabagabag sa akin ganitong oras ng araw.

[ Patricia Lacson : Friend! Pakopya naman ng assignment oh! ]

Shit, meron palang assignment! Muntik ko nang durugin yung ulo nakin sa pagkakabunggo nakin ito sa aking kamay.

[ Michael Lake : Masarap pa naman yung pagre-relax nakin. Gagawin ko pa papunta school, good luck ]

Saka in-offline ko na yung app. 'Pahina 206, Task 3, Extracting Roots, Algebra' naalala nakin. 'Answer sa notebook, show solution' Argh! Solution pa ba? Bakit di pwedeng kainin na lang yung candy kaysa alamin pa kung paano itong ginawa!

"Ate, mauna na ako!" Sigaw nakin. "Ha! Bakit?" tawag niya. "Nakalimutan ko yung assignment namin," sagot ko. "Ah sige, good luck. Halika muna rito," at nagpakita siya sa pintuan papunta sa sala na nakasuot na yung uniform niya. "Biniyaan ka ni ate mo, si Dyleen Lake, ng suwerte," hinalikan niya ako sa noo saka nag hug na rin. "Mag-ingat ka ha, tangi kong kapatid," hindi ko nakita, pero naramdaman nakin na ngumiti siya.