Kaderime Son Mektubum

Son Veda

Adım Yaren. Ailem beni çok severdi annem babam birde ablam vardı. Çok mutluydum annem bana küçükken hep kuran öğretirdi babam zaten cami imamıydı. Ablam ortaokula gidiyordu bende ilkokula. Ablamın adı Esin'di Annemin adı Yeter'di babamın adı da Mehmet babam annemi Yeter'im nur yüzlüm diye severdi, beni çiçeğim diye, ablamı da Esinim gül yüzlıüm diye severdi. Hayatımız çok güzeldi annem 5 aylık hamileydi kardeşimi 4 gözle bekliyorduk ben ve ablam çok heyecanlıydık. Babam hep bebeğe kıyafet anneme çiçek ev bize hediyelerle gelirdi. O kadar mutluydukki taki o güne kadar;
O gün annem ile babam ölen deden ve babaannemin köyüne gideceklerdi biz evde duracaktık çünkü yollar karlı ve soğuktu ayrıca derslerimiz vardı.Annem gil gideceklerdi onları yolcu ederken henüz sadece erkek olduğunu bildiğim kardeşimi annemin karnından öptüm ve o kadar heycanlandımki... çünkü tekme atmıştı
 "Anne tekme attı dedim sevinçle"
"Sana Allaha emanet ol diyor kızım" dedi.
"Erdal'a iyi bakın anne üsümesin" dediğimde herkes güldü. Annem ve babamla vedalaşınca eve girdik. Derslerimiz bittikten sonra ablam saçlarımı okşadı ve beni yatağa yatırdı.
"Abla sence Erdal iyimidir üşüyormudur" dedim henüz yaşım küçük olduğu için.
"Merak etme Zehra'm Allah onu korur üsümez" dedi. Aldığım cevapla rahtlayıp uykuya daldım. Gece saat muhtemelen 2-3 gibiydi. Ablamın sesleri geliyordu hıçkırıklarla karışık.
"Ne demek kaza yaptılar... hayır hayır olamaz..."
Ablam yere çökerek ağlamaya başkadı. Tam olarak anlamasamda anladığım kadarıyla bile dünya başıma yıkılmıştı. Ağlamaya başladım ablam yanıma gelerek
"Şşşt tatlım annen babam Erdal hepsi cennete gittiler" dediğinde.
"Neden beni almadılar abla ben onları çok özlerim" dediğimde canı yanmıs olacakki beni bağrına bastı ikimizde ağaldık. Ablamın o simsiyah gözlerinden akan yaşlar beni dahada üzüyordu. Bizim kimsemiz yoktu. Teyzem dışında...