Hayatım iyiye gidiyordu ya da bana öyle geliyordu çünkü arada bir bazı şeyler patlak veriyordu...hayatımdan bıkmış durumdayım okul ve sınıf hatta şehir degıstirmek için can atiyorum...bu yüzden daha bu yaştan çalışmaya başlıyorum ki büyüyünce istediğim mesleğe rahatça kavuşup ailemi rahat ettirmeliyim. Onları anannem ve teyzelerimin kötülük planlarından uzak tutmalıyım bu yüzden ben siper oluyorum ki onlar bu kötü sözleri duymasın canları sıkılır...gerçi benim canım çıkıyor ama olsun buna değer.
- Bugünde yemeği anasının evinde yesin hep biz mi beslicez?
- öyle deme yinede , napsın ki annesi ve babası çalışmak zorunda yesin be olcak.
- Boşverin şu bacaksızı ve ailesini gelin yiyin , bıktım onun ailesinden ve kendisenden!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEN VE KRALLIGIM
Non-FictionKendi krallığımda mutluydum...ta ki dışardan bir müdahaleye uğrayana kadar.... bir anda şeker pembesi taşlardan oluşmuş şirin şatom buz dağına dönüşüp başıma yıkılıverdi...ve ben altında kalmamak için hala çabalıyorum. Bana yardım eder sandığım pren...
