REVENGE (Untold)

Simula

Salamat po sa pagbubukas ng storya ko.
-Eli💋

Iyak ng sanggol ang nagpagulo sa lahat ng tao sa loob ng bahay. Bawat isa ay natuwa sa pagdating ng munting prinsesa.

"Let me hold her.." nanghihinang pakiusap ng kanyang ina. Tagaktak ang pawis nito at hinanghina. Salamat naman at pagkatapos ng halos limang oras ay lumabas narin ang isang napakaganda at malusog na batang babae. Nang iabot sakanya ng nagpanganak ang bata ay nag unahan sa paglabas ang mga luha niya. Sulit lahat ng hirap na naranasan niya kanina ngayong nasa mga bisig na niya ang anak. Ang kanyang anak..ang kanyang munting prinsesa...

"Binibini,andito po ang inyong asawa." imporma ng katiwala. Hindi pa man siya nakakaimik ay pumasok na ang pinakamagandang lalaking nakilala niya buong buhay. Ang kanyang mahal.

"My love."Dumuble ang agos ng luha niya ng matitigan itong mabuti.

"Akala ko hindi kana darating." Inilahad niya ang kamay na agaran naman nitong hinawakan at nilapatan ng marahang halik.

"I missed you.."
Kung hindi lamang siya ng hihina ay siya na ang humalik rito.
"Ako rin,My love..ako rin"
Magaan siya nitong ginawaran ng halik sa labi saka naupo sa tabi niya at tinunghayan ang munting prinsesa na karga nasa bisig niya.

"M-my little princess.."gumargal ang boses nito pagkakita sa anak nila. Tumango siya. Alam niyang katulad niya ay umaapaw rin ang kaligayahang nararamdaman nito. Sa wakas magkakaroon na sila ng sariling pamilya. Malayo sa lahat.

"Did you gave her name?" Nakangiti siyang umiling. Hindi pa dahil gusto talaga niyang magkasama silang magdedesisyon sa bagay na iyon.

"Do you have anything in your mind now, my love?"Masuyo nitong tanong saka ginawaran siya ng magagaang halik sa gilid ng kanyang ulo.

"Anong nais mo?"
Umiling ito.

"I thought of something but I don't think its beautiful than the name you will give to her." Lumubo ang puso niya sa sinabi nito. Nakakatuwang isipin na nagkapaglaan pa ito ng oras para sa pag iisip ng pangalan ng kanilang munting prinsesa.

"Sabihin mo. my love" Nanghihina man ay natawa siya. Siya kasi itong ina pero hindi siya nakapagisip ng pangalan ng anak. Nais kasi talaga niyang magisip kasama ito dahil sa matagal nilang hindi pagkikita.Akala niya ay ngayon palang sila magiisip ng pangalan ng bata ngunit mukhang kahit malayo ito at matagal silang hindi nagkapiling ay hindi sila nakakalimutan nito.
Tumitig ito sa bata ng may pagsuyo at pagmamahal.

"Helen"

Tumingin ito sa asawa ng sabihin iyon. Kumikislap ang kulay abuhing mga mata sa pagmamahal sa kanya.

"It means the most beautiful from all the beautiful creature living in this world. Beautiful than the dawn and sunset. Beautiful than the waves of ocean and dances of the trees..."Punong puno ng pagmamahal ang bawat bigkas nito.

"My love"

"...just like you. I know she will have your beauty when time comes that will hunt every man's dream." nakangiti na ito sa huling sinabi. Napairap ako.

"Tss.Ang bulaklakin mo talagang manalita." Dahil lagi niya iyong sinasabi na sa una palang nilang pagkikita ay hindi na siya nawaglit sa isipan at hanggang paniginip nito.

"Helen, my love."

"Then Helen. It is. "

Ang akala niya'y simula ng kanilang masayang buhay ay ang katapusan pala ng kanilang pagiibigan.