Περασαν οι μερες και ηρθε η μερα της επιστροφης η Ιωαννα περιμενε τον marcus και τον martinus να ερθουνε μολις φτανανε τα δυο αδελφια στο σπιτι κατεβενει ο marcus απο το αυτοκηνητο και τρεχει να την αγκαλιασει εκεινη μολις τον βλεπει τρεχει και αυτη και αγκαλιαζονται πολυ χαρουμενη και οι δυο η Ιωαννα εκλεγε απο την πολυ χαρα μολις την ειδε ο marcus την ρωτησε
Μ- Γιατι κλαις?
Ι- Απο χαρα
Μ- αα καταλαβα... μου ελειψες πολυ
Ι - και εμενα
Το ιδιο απογεμα ο martinus επρεπε να παει σε φιλο του ετσι τον πηγε ο πατερας του στο δρομο ομως καθως πηγενανε τρακαραν με ενα αλλο αμαξι η Ιωαννα και ο Marcus δεν το ξερουν ετσι ανοιγουνε την τηλεωραση να δουνε κανενα εργο αλλα δεν ειχε τιποτα και καθως αλλαζανε καναλια φτανουν στο καναλι με τις ειδησεις και λεει ο marcus στην ιωαννα
Μ- αστο
Ι- Γιατι τι εγινε?
Μ- δες
Ι- ναι τι?
Μ- ο martinus και ο πατερας μου τρακαρανε με το αμαξι
Ετσι ακουνε απο της ειδησεις τι εγινε και που νοσηλευονται ετσι πανε στο νοσοκομειο και βλεπει ο marcus τον πατερα του καλα αλλα βλεπει τον αδελφο του στο δωματιο του νοσοκομειου μπενει μεσα να τον δει καποια στιγμη ανοιγει τα ματια του και του λεει ο martinus
Τ- αμα πεθανω...
Μ- Μην λες τετεια θα ζησεις
Τ-λεω αμα πεθανω να ξερεις οτι σε αγαπω πολυ αδελφουλη και εσενα και την Ιωαννα.Επισης να πεις την Ιωαννα οτι την εχω και την ειχα σαν αδελφη μου
Μ- οκ θα της το πω
Και ετσι γυριζει το κεφαλι του απο την αλλη πλευρα και κλεινει τα ματια του ο marcus ανοισιχισε και ετσι φοναζει τον γιατρο ο γιατρος του λεει οτι πεθανε εκεινος βγενει εξω και παει τρεχοντας εξω η ιωαννα τον βλεπει και τρεχει να τον προλαβει μετα απο πολυ τρεξιμο τον προλαβενει τον σταματει και τον πηγενει εξω στον δρομο τον ρωταει
Ι- τι επαθες ?
Μ- ο Martinus πεθανε
Ι- ΤΙΙΙΙΙΙΙ ? οχι δεν ειναι αληθεια :(
Μ- ειναι αληθεια
Ι-οκ και σου ειπε τιποτα ανοιξε τα ματια του να σε κοιταξει καθολου?
Μ- να μου ειπε να σου πω οτι σε ειχε σαν αδελφη του και ακομα θα σε εχει αυτο να το θυμασε
Ι- αληθεια τι γλυκουλης
Μ- πως μπορεις και εισαι ετσι
Ι- ετσι πως?
Μ- σαν να μην εγινε τιποτα
Ι- απλα δεν θελω να τα βγαλω εδω και δεν εχω συνηδητο ποιηση τι εχει γινει αλλα μια μερα θα το καταλαβω καλα και θα κλαψω πολυ
Μ-καταλαβα ετσι ητανε και ο martinus
Ι- θες να μινω σε εσενα αποψε?
Μ- ναι καλητερα θα ειναι να σε εχω κοντα μου για ενα διαστημα
Ι- οκ
Οι μερες περασαν ο marcus αρχισε να γινεται καλητερα η ιωαννα αρχισε να συνιδητοποιει τι εγινε και μια μερα εκει που ητανε στο παρκο με τον μαρκους αρχισε να κλαει εκεινος την ηρεμησε και της ειπε
Μ- ηρεμησε περασε το ξερω ειναι δυσκολο να εισαι χωρις εναν ανθρωπο που τον ειχες σαν αδελφο σου
Ι- ναι ειναι δυσκολο αλλα δεν μπορω
Μ- κλαψε να ξεσπασεις κλαψε θα σου κανει καλο... εγω θα ειμαι διπλα σου
Την ημερα της κηδειας η ιωαννα και ο μαρκους δεν πηγανε γιατι πιστευαν οτι θα γινουνε πολυ χαλια ψηχολογικα ετσι κατσανε σπιτι και ητανε ολη την ημερα μαζι αγκαλια και προσπαθουσανε να θυμηθουνε αναμνησεις με τον μαρτινους...
