Please prepare your tissues,hankys or anything to wipe your tears.
This made me cry so hard. T.T
[Listen to Young Forever while reading this, repeat once mo]
One day, wala nang BTS.
One day, wala nang Leader na A.K.A. Destruction Monster.
One day, wala nang Chef Master slash Pink Mario Princess.
One day, wala nang Gluta with Shining Gilagid.
One day, wala nang Hobi na magpapasaya sa lahat.
One day, wala nang pandak na Jamless.
One day, wala nang 4D Alien na may boses na sing lalim ng dagat.
At One day, wala nang Golden Maknae.
One day, makikita/maririnig na natin ang last stage performance, last song,
last "Dul Set! Bangtan Sonyeondan-imnida!"
last "ARMYYYYY SARANGHAEYOOOO!"
last I Love You,
last Thank You,
last Fan Meeting,
last Concert,
last Album,
last Bangtan Bomb,
at last Twitter Update.
One day, ikakasal na si Bias.
One day, magkakaroon na siya ng pamilya, at ganun ka din.
Tatanda tayo, bubuo ng pamilya, mawawala na sa isip natin ang Bangtan.
Itatago ang mga Merch, Album, Bomb, etc.
ONE DAY..
Pumunta ka sa supermarket para mag-grocery.
Habang namimili, hindi mo napigilang umiyak sa dahil sa kanta na napapakinggan mo.
"Forever~ we are young~" napako ka kung nasaan ka at umiyak.
Bumalik lahat sayo ang mga ala-ala ng pagiging fangirl mo.
Naalala mo yung mga Interviews, kalokohan, Daesangs, Awards na nakuha ng idols mo.
Pinunasan mo ang luha mo at nagpatuloy.
Habang naghahanap ng mga bibilhin hindi mo napansin ang isang bata at nasagi ito ng iyong cart.
"Sorry! Ayos ka lang? Nasaktan ka ba?" tanong mo sa batang babae na napaka-amo ng mukha.
"ihaeka andoeyo (I don't understand)" sabi nang bata.
"yeong-eo halsu iseo??" tanong mo sa bata.
Natawa ka sa sarili mong tanong. Tinulungan mo itong tinayo at inayos ang damit.
"Bom-a!" isang lalaki ang ang tumakbo palapit sa bata at niyakap ito.
"Appa!" sigaw ng bata.
Kitang kita mo kung sino yung lumapit. Hindi ka nagkakamali.
Yung lalaking tinawag ng batang papa ay ang bias mo.
"Oppa." mahina mong sabi.
Tumingin naman siya sayo. Naluha ka na naman.
Tinitigan ka nito bago nagsalita.
"ARMY?" naiyak ka dahil napaka-tagal na mula nung huli mong narinig ang salitang iyon mula sa kaniya.
Lumapit siya sayo at pinunasan ang mga luha mo.
"Don't cry, my Beloved Army." sabi nito, wala kang maisagot sa sobrang saya.
"Thank you. Thank you for everything. We have reached our dreams because of you. You made us who we are. We love you so much. And we will never forget you, you will always stay in our hearts. Remember that, okay? I bet you have your own family now. And you raise your own kid. I hope your living happily with the man you deserved. Remember all the memories we made together. Remember we are forever young." he kissed you in your forehead and left with his daughter.
"No, thank you." yun nalang ang nasabi mo habang umiiyak at nakikitang naglalakad palayo ang bias mo.
--------------
ARMYs, after 5 years will you still be an ARMY? After 10 years? 15 years? 20 years? Will you be there for our boys and love them and support them until the end? Will you? Because me? I will love them till my last breath.
(Credits to the real owner)
(Credits to Fangirl Ng Kpop,who posted this, specifically= Namjoonie)
