Bir varmış bir yokmuş. Yemyeşil bir ormanda çalışkan bir çekirge yaşarmış. Çekirge kendine bir gün çalı çırpıdan güzel bir ev yapmış. Fakat tam yerleşeceği sırada dikkatsiz bir kaplan çekirgenin yuvasına basıvermiş. Evi darmadağın olan çekirge öfkeyle kaplana bağırmış:
''Ne hakla evimin üzerine basarsın?''
''Ev mi? Ben burada ev falan görmüyorum!'' demiş kaplan.
''Ayağını kaldırırsan göreceksin!! Demiş çekirge.
Kaplan ayağını kaldırmış.''Sen şu çerden çöpten yaptığına ev mi diyorsun?'' demiş.
''Onu bunu bilmem'' diye kafa tutmuş çekirge.''Evimi geri isterim.''
''Ya geri vermezsem ne yaparsın?''
''Sana dünyayı dar ederim:''
''Hah ha ha'' diye gülmüş kaplan. ''Senin gibi yüz tanesi olsa bana bir şey yapamaz!''
''Öyleyse arkadaşlarımızı toplayalım; bakalım kim güçlü'' demiş çekirge.
Kaplan ve çekirge hemen dostlarına koşmuşlar. Çekirge ormanda ne kadar çekirge, arı, kelebek, böcek varsa etrafına toplamış. Kaplan da sırtlan, aslan, tilki, çakal, kurt.... Bütün dostlarına haber salmış. İki taraf karşı karşıya gelmiş. Kaplan dişlerini göstererek:
''Dostlarım! Şu kendini bilmez böcek tayfasına günlerini gösterin!'' diye bağırmış. İşte o sırada çekirgeler zıp zıp zıplamaya, arılar vız vız uçuşmaya, böcekler tıpış tıpış yürümeye başlamışlar. Saldırıya geçmeye hazırlanan havanların başlarına, kulaklarına, kuyruklarına konmuşlar. Isırmış, gıdıklamış, iğnelerini batırmışlar. Neye uğradığını şaşıran kaplan ve arkadaşları kendilerini göle zor atmışlar. Böylece kimseyi kendinden küçük görmemeyi öğrenmişler....
KİMSEYİ, KENDİNİZDEN KÜÇÜK GÖRMEYİN ...Olur mu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇOCUK HİKAYELERİ
Short StoryMERHABA,BEN IRMAK ÇOCUKLAR İÇİN BİR HİKAYE YAZMAYI DÜŞÜNÜYORUM. UMARIM BEĞENİRSİNİZ. EĞER BEĞENİRSENİZ YORUMA YAZIN VE BENİ TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN.
