Sarı berjer koltuğuda cam kenarına koyduktan sonra saçlarımda ki sarı şalı çıkardım. Çok yorulmuştum. İlk defa kendi evim olacaktı tek katlı müstakil bir ev almıştım.
Tamı tamına 20 yıl çalışarak bu lükse ulaşmanın sevincini yaşıyordum. Mutlu ve pozitif bir insanım. Bu yüzden psikolog oldum. Ben İLHEM TAŞKAYA 22 yaşındayım. Beyaz tene kızıl çillere ve kızıl saçlara sahipim. Annem ve babamı 7 yıl önce yani 15 yaşında iken kaybetmiştim. Bir abim var. Adı Barış ve 24 yaşında.
Bir iki gün öncesine kadar abim ile yaşıyorduk ama artık bir mesleğe sahip olduğum ve ayrı eve çıkmak istediğim için ayrıldık. Psikolog olmuş olabilirim ama takıntım var. Tek takıntım sarı renk. Herşeyim çoğunlukla sarı. Mesela şuan ki oturduğum berjer bile sarı. Evimi sarı ile kuşatmak hayallerim arasındaydı.
Biraz acıktığımı hissedince kalkıp mutfağa doğru ilerledim. Buz dolabından karışık meyve suyunu aldım ve büyük bir kulplu bardağa doldurdum kutuyu biraz salladım içinden ses geliyordu ama bardağa doğru eğince bir damladan başka düşmüyordu.
Bu çok sinir bozucu olduğu için direk çöp kutusuna attım kutuyu. Saatin 19:27 olduğunu görünce direk yatak odasına gittim. Bugün abim beni yemeğe götürecekti. Dolabımdan bi kaç parça kıyafet alıp giydim (multi)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siyah mat omuzdan çantamın içine telefonumu cüzdanımı koydum. Dış kapının yanındaki dolaptan sarı beyaz converse'lerimi alıp ayağıma geçirdim.
Evden çıkmadan bütün ışıkları kapattığımda emin olduktan sonra kapıyı kilitleyip anahtarı çantama attım. Artık yemek yemeğe gidebilirim.
Biraz ilerledikten sonra caddeye ulaştım. Caddenin yanında ki park a arabası ile gelip beni alacaktı. Parka gidip beklemeye başladım.
Artık gelse diye söylenirken beyaz BMW si ile karşımda abimi görünce rahatlamış bi nefes verdim.
Beklemeyi sevmezdim. Zaten kim sever ki beklemeyi. Ön koltuğa oturup abime döndüm. Özlemiştim gerçekten. Evde iken hep sataşırdık birbirimize ama şimdi taşındığım için bana biraz kırgın.
Neymiş ben daha küçükmüşüm. Yanında daha da güvende olurmuşum. Sırf bu yüzden baya tartışmışlığımız var. Abim "özlemişim" diyip beni kendine çekince sıkı sıkı sarılıp "bende çok özledim" dedim. " O zaman ayrı eve çıkmasaydın" diyince "abi başlama yine" diyip abimden ayrıldım.
