(Şarkıyı başlatın, 17.saniyede şarkıya giriyor.)
Yalın:Her yalvaran eski sevgilimi yanımda tutsaydım, sana yer kalmazdı.
Yalın'ın bu sözüyle Defne bir saniyelik bir şoktan sonra Yalın'ı iter. Yutkunarak odadan çıkar, ve duvarlara dokuna dokuna gitmeye başlar. Önce Deniz, sonra Yeşim peşine takılır Defne'nin. Odasına kadar ağlamadan gider, fakat odasına gidince hıçkırarak ağlamaya başlar. Deniz ve Yeşim hemen Defne'ye yetişip ona sarılırlar.
Yeşim: Ne dedi o öküz abim sana?
Defne: Dedi ki; Her yalvaran eski sevgilimi yanımda tutsaydım, sana yer kalmazdı, dedi.
Son birkaç kelimeye doğru daha da ağlamaya başlamıştır.
Deniz: Yuh! Cidden böyle birşey mi dedi sana!
Defne: -kafa sallayarak- evet..
Deniz'le Yeşim, Defne'yi zorla bir kafeye getirirler. Verdikleri sipariş -2 su, bir kahve- geldiğinde konuşmaya başlarlar.
Defne: Ya ben aptalım. Neden konuşmaya gidiyorsun ki? Neden yalvarıyorsun? Neden affetmesende uzak durma diyorsun?
Yeşim: Tamam Defne, olmuş artık bir kere üzme kendini.
Defne: Ama varya, beni uzak tutmak için bile söylediyse, o sözün de affedilecek hiçbir yanı yok. Yalın Aras o sözünden bir gün pişman olacak, ve o gün artık çok geç olacak! Bundan sonra o beni affetse bile ben onu affetmem!
Deniz: Defne haklı, yani Yalın en nefret ettiği kişiyi bile kıramazken nasıl böyle birşey söyledi? Hâlâ aklım almıyor.
Yeşim: Deniz!
Defne: Demekki artık nefret ettiği kişi bile değilim! Artık umrunda bile değilim ya! Bir plan yapalım, her ne kadar kendimden bile çok önemsiyor olsam da onu, söylediği lafın beni hiç kırmadığını göstermem lazım. Her ne kadar beni paramparça etmiş olsa bile.
Deniz: Bence kırıldığını onun gözüne sok. Hem, vicdan azabı duyması gereken birşeyler yap.
Yeşim: Deniz doğru söylüyor. Aslında ben bir plan buldum sanırım. Bak şimdi.... -Yeşim tüm planı anlatırken hızlandırılır, araya Mozart- Alla Turca Piano girer, bitince şarkı kesilir normale döner- Nasıl?
Defne: Yeşim, sen bir dahisin!
Deniz: Yeşim, bu plan mükemmel! Umalım da işe yarasın.
İş yerine geri dönerler. Defne önden her an ağlayabilecek bir yüz ifadesiyle geliyor, Yeşimler Yalın'ı görünce Defne'nin peşinden koşmaya başlıyorlar.
Yeşim: Defne, ya ne demek aç değilim! Çınar'a sordum kahvaltı bile yapmamışsın! Zaten abimle ne konuştuğunuzda bir muamma! Ya Defne dursana!
Yalın, 'ne oluyor burada' der gibi bakar. Defne sinirle arkasını döner
Defne: Yeşim, aç değilim işte! Birşey yemek istemiyorum!
Yeşim: Bari abimle ne konuştuğunuzu anlat!
Defne'nin yüzü düşer, duymamış gibi yaparak önüne dönüp yürümeye devam eder, odasına girer. Yalın'ı yeni farketmiş gibi davranır Deniz.
Deniz: Yalın, sende mi buradaydın?
Yalın: Evet kuzen de, ne oluyor burada?
Deniz: Kıza ne dediysen kız senin odandan çıktıktan sonra duvarlara tutunarak yürüyordu. Beni bile görmedi abi, odasına gitti, Yeşim'le bir bakalım dedik kız hıçkırarak ağlıyordu. Yeşimle zar zor dışarı çıkardık birşeyler yiyip/içip kendine gelsin diye. Kızın ağzını bıçak açmadı, hiçbirşey yemedi. Sonra da bir anda masadan kalkıp şirkete geldi. Siz ne konuştunuz?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İnadına Aşk Bitemezz
Fanfiction!DİKKAT! Hikaye, Yalın'ın "Her yalvaran eski sevgilimi affetseydim, sana yer kalmazdı." demesinden itibaren. O yüzden ilk bölüm part2 olacak, yani kitap eksik falan değil.💖 Ayrıca büyük bir DefYal fanı olduğum için, bölümler daha çok DefYal üstüne...
