Matagal ko na pong natapos ito, pero bago pa lang po ako nakagawa ng account sa Wattpad.Hndi naman sa pagmamayabang, pero mahilig lang po tlaga akong magsulat
MINSAN. Haha! XD
Ballpen ang naisip kung gawing title sa storyang to, kasi nga po summer ko ito inumpisahang sulatin at wla akung ibang kinaaabalahan kundi ang magsulat. Naisip ko tong gawan ng One Shot Story nang naaliw akung tingnan ang ballpen ko. Sana po magustuhan niyo!
--
"ALLEEEENN!" ay palaka. Anu ba nman yan? Hndi ba tlaga marunong tumahimik tong babaeng ito? Nakakarindi ang sigaw niya. Swear! Nilingon ko nlang siya nang d nman mapahiya nu, tumigil din ako sa paglalakad. Ang hirap kayang lumingon sa likuran mo ng papalakad paabante. D ko talaga kaya yan!
Ako: Umagang-umaga nakakabasag kana ng eardrums. Wla na akong extrang natitira para ipamalit sa mga nababasag mo Krean. Ano ka ba nman?
Talaga itong babaeng to, alam naman niyang maraming tao ang pwedeng mag-aakala na baliw siya. Nandito kami ngayon sa hallway papunta sa room namin. Maraming tao kasi nga umaga at First day of school. Naks! Eksayted talaga sa FDH.
Krean: Ang gwapu tlaga niya Allen! Waah! Kung pwd lang malaglag ang panty ko kanina, nalaglag na tlaga to. Ang gwapu. Waah! At nginitian din niya ako. Kyaaaa! Pwd na tlaga akung mamatay. Ihhh!
Napanganga nalang ako sa kanya. At talagang kinilig pa ha? Napalunok ako ng laway. Haay, ang hrap tlagang magkaroon ng kaibigan na mas shunga pa sa mga shunga sa buong mundo. Shunganess overload there! Tsk tsk.
Ako: Okey. Sige, kuha lang ako ng baril ha? Sandali lang. Pwde ka na nman na mamatay ngayun, dba?
Akma ko namang binuksan ang bag ko. Kunwari kukuha ako ng baril.
Krean: Oy, oy! Anu kba namang kaibigan? Nakikita mo bang kinikilig ang tao? Wala ka tlagang kunting support sa akin, Allen!
Eh ano ngayun? Hndi ako yung taong susuportahan ang kaibigan na kinikilig dahil lang sa nginitian siya? Wat the.
Ako: Hay naku. Dalian mo nga lang dyan at hahanapin pa po natin ang room kung saan tayo inilagay ng tadhana
Sumunod naman siya sa akin. Aba'y dapat lang talaga. Nasa first section naman kami. Nasa ika-apat na taon. Secondary pa lang.
Krean: Salamat at magkaklase pa rin tayo Allen!
Matapos naming tingnan kung anung section kami. At talagang pasalamat ka sa akin.
Ako: Oo nga at salamat talaga na kaklase pa rin tayo. Kelangan ko na naman ng matinding pag-aaral nito para may ipapakopya na naman ako sayo.
Classmates na kami mula first year hanggang ngayon. Tamad kasi yan mag-aral, kaya kelangan pa tlagang pakopyahin. Bestfriend ko din nman siya sa lagay na yan. Nililibre din naman niya ako pag-recess. Kaya nga nakabili ako ng aking pnakamamahal na iPOD. Hohoho! Pumasok na kami sa aming room at marami na ding students. May iilan ding new students. Pumasok na ang teacher namin at nagkaroon kami ng self-introduction. Nang biglang bumukas ang pinto.
Teacher Maan: You are Mr. Buentura, right?
Tumahimik naman kami at nkatingin lang sa kanya. Ganyan ang mga studyante pag may gwapung maging ka-klase.
Krean: Allen, siya ang tinutukoy ko kanina. Transferee. Allen, ang gwapu
At todo kulbit sa akin. Magkatabi kasi kami. So, ito ba ang tnutukoy niya kanina? Well, hmm.
GWAPO nga. Hehehe.
Mr. Buentura: Yes miss, I am.
Tumili naman ang mga ka-klase ko maliban sa akin. Pero tumitili talaga ako. IN MY OWN. Haha! Sumenyas agad sila na tabi daw siya sa kanila. Pumili siya ng pwesto at umupo. Alangan naman na tatayo lang siya forever tapos kami dito nkaupo, db? In-arranged din kami para sa aming permanent seats ng aming teacher, at sa kaswertehang-palad (May ganun bang word? Hehe) ay katabi kami. Haha! Inggit na inggit nga si Krean sa'kin dahil katabi ko ang isang Drace John Buentura. Lagi nga niya akong nililingon. Siya kasi nasa unahan, at ako naman nasa bandang huli naman. Pa-iinggitin ko siya. Bwahaha! Pinakuha kami ng 1/8 na papel at pinasulat ang aming buong name, address, at birthdate. Parang Slumnote lang nu? Habang sa ako'y abala sa pagsusulat ng aking pangalang Allen Marisse Delute, may bigla namang tumawag sa akin. Paglingun q, ah! Si gwapung klasmate lng pala.
BINABASA MO ANG
BALLPEN
Teen FictionLahat na ata ng mga masasayang araw ay may kasunod na hindi kanais-nais. d ko alam kung dapat pa ba akong sumaya o maging masaya! matapos ang nangyari, marami akong dapat patunayan sa aking sarili. lahat pala ng tao sumsaya dahil sa masamang nangyar...