PROLOGUE:
"BATA KA PA WALA LANG YAN!" kadalasang sinasabi ng aking ina.
"WAG NA WAG KANG MAG BOBOYFRIEND HA! KUNDI LAGOT KASAMIN NG KUYA MO. MASYADO KA PANG BATA" paulit ulit na sinasabi saakin ng aking itay.
"Kaw claire ah! may boyfriend ka na noh? lagot sakin yan pag nakilala ko kung sino.bata ka pa msyado claire." ang biro,pero makahulugang sabi saaking ng akin kuya.
Ano bang masama,kung maiinlove ako? porke bata, bawal na mainlove ganun?
TAO din naman kami ah. may karapatang umibig. Sinasabi nila para daw yun sa kapakanan namin. tss. what a jerk. =_=" eh kung ano man mangyayare saamin kasalanan na namin yun.
"SANA KASI TUMANDA NA AKO. SANA MAGING 18 NA AKO" ang paulit ulit na hinihiling ko tuwing gabi at birthday ko.
PERO kahit na paulit ulit ang babala na ibinigay saaking ng mga magulang at kapatid ko. Hind ako nakinig kahit na isa sa kanilang mga sinabi.
Kaya naging ganito ang aking naging buhay. kahit na gustuhin ko man magbago hanggang bata pa ako, wala na akong magawa dahil naka stuck na ako dito. Hindi ko alam kung paano at bakit. Nuong una nagustuhan ko,nuong una nag eenjoy ako pero habang tumatagal. BAKIT ganun? bakit parang ang daming nasisira saakin,yung buhay ko,pagkatao ko......Yung BUONG AKO.
Hindi ko na makilala ang sarili ko. Dahil napariwara na ako. Dahil lamang sa isang simpleng hiling, nagbago na ang buhay ko. I can't blame anyone, dahil ako ang may gumusto neto.
may magmamahal pa ba sa isang katulad ko na basahan na lamang?
meron nga kayang magpapabalik saakin,sa dating ako?
SANA NGA MERON.
