# Bir Çıkmaz Sokağın İçindeyim Sanki.
Önümde Bir Duvar Var Ve Ne Kadar Tırmanmaya Çalışsamda,
Ne Kadar Debelensemde Sonuç Değişmiyor.
Aksine, Her Defasında, Her Debelenişimde; Daha Aşağıya Düşüyorum,
Ve Aklıma Hiçbirşey Gelmiyor. Çevremdekiler Şaşkın Şaşkın Bakıyor Bana..
Elime Bir İp Veriyorlar,Yardım Etmek İstiyorlar Bana,
Çaresiz Bulunduğum Ortamdan Çıkabilmem İçin. Ama Oluyor.
Çekemiyorlar Beni o Duvarın Yukarısına..
Ama Artık Bıraktım Bana Uzatılan Tüm İpleri.
Güvenmiyorum Kimseye.
Uzatılan Hiçbir Şeye Güvenemiyorum, Çünkü;
Ya Uzatılan Tüm İpler Kopuk Oluyor,
Ya da Uzatılan Bütün Eller Yarı Yolda Bırakıyor Beni..
Sadece Vuruyorum Artık Duvarlara,
İçimde Biriken Tüm Nefretimle Vuruyorum.
Bir Umut; Vurduğum Duvar Sağlam Değilse,
''Tüm Nefretimle'' Kırılır Belki de, Kurtulurum Diye...
**Bir Genç Kızın Hayat Mücadelesinin, Kelimelere Yansıması...
