Κεφάλαιο Πρώτο

233 24 22
                                    

Πορτ Ρόιαλ.

Αυτό είχε στο μυαλό του συνεχώς ο Σεμπάστιαν Μακνέιλ. Η πιο αμαρτωλή πόλη πάνω στη γη, όπως ήταν η φήμη της. Το όνειρο κάθε τζογαδόρου, κάθε πότη, κάθε άντρα που επιθυμούσε να πλαγιάσει με ωραίες γυναίκες. Βέβαια, εκείνος είχε κάτι παραπάνω στο μυαλό του. Να αλλάξει την τύχη του, να χτίσει ξανά την περιουσία του. Να καθαρίσει το όνομα του, έστω κι αν έπρεπε να το λασπώσει πρώτα. Ήταν ένα ρίσκο που έπρεπε να πάρει.

Οι γνωριμίες του στην Γαλλία του φάνηκαν χρήσιμες. Εφόσον πλέον το να παραμείνει στη Σκωτία αποτελούσε κίνδυνο για τον ίδιο, χρησιμοποίησε το τελευταίο του χαρτί, τους παλιούς Γάλλους συνεργάτες του. Χαιρέτησε τον καθαρό αέρα της πατρίδας του, τα βουνά της, τις καταπράσινες πεδιάδες και τα απέραντα δάση της και ταξίδεψε στο Παρίσι. Επένδυσε όσα χρήματα του είχαν απομείνει και κατάφερε να αγοράσει ένα γερό πλοίο που θα άντεχε το ταξίδι μέχρι την Καραϊβική. Τώρα πλέον, η Méduse διέσχιζε τον Ατλαντικό, σκίζοντας τα κύματα με χάρη.

"Σεμπάστιαν! Έλα να δεις! Mo dhia*, μπορώ να μυρίσω την αμαρτία ήδη από εδώ, ", είπε ο Κόλιν γελώντας, με τη βαριά σκωτσέζικη προφορά του καθώς αγνάντευε στον ορίζοντα το λιμάνι που αχνοφαινόταν, τραβώντας τα μακριά ως τους ώμους του καστανά μαλλιά μακριά από το πρόσωπο του.

Ο Σεμπάστιαν ανέβηκε τα σκαλιά από την καμπίνα γρήγορα και στάθηκε ακριβώς δίπλα από τον Κόλιν, με την πλάτη του ολόισια, τα καστανόξανθα μαλλιά του που κοκκίνιζαν με το κατάλληλο φως να ανεμίζουν προς τα πίσω και ένα βλέμμα περηφάνιας χαραγμένο στα γαλανά μάτια του. Ακούμπησε την ωμοπλάτη του Κόλιν και της έδωσε ένα δυνατό φιλικό χτύπημα. "Aye, φίλε μου. Αυτό είναι το μέρος που θα μας φέρει ξανά στην κορυφή. Αρκετά για να διώξουμε τους μπάσταρδους τους Redcoats* από τη γη μας και να την πάρουμε πίσω", απάντησε συγκρατημένα, αλλά αισιόδοξα ο Σεμπάστιαν, κουνώντας μια φορά το κεφάλι. Η φωνή του χαμηλή, βαρύτονη φωνή και η προφορά εξίσου βαριά με τον φίλο του.

Ο Κόλιν ανταπέδωσε το χτύπημα στην πλάτη, αφήνοντας ένα δεύτερο, θριαμβευτικό γέλιο. "Και μέχρι να το καταφέρουμε αυτό θα απολαύσουμε όσα έχει να μας δώσει το Πόρτ Ρόιαλ". Στα σκούρα μάτια του έλαμψε μια παιχνιδιάρικη φλόγα.

Η έκφραση του Σεμπάστιαν παρέμεινε συγκρατημένη, αλλά ένα αχνό χαμόγελο που πρόδιδε ότι γνώριζε για τι πράγμα ακριβώς μιλούσε ο Κόλιν έσκασε στα χείλη του. "Μόνο μην καταντήσεις όπως την τελευταία φορά που ακολούθησες τον δρόμο της αμαρτίας ολοκληρωτικά", αποκρίθηκε κάπως ειρωνικά. "Αυτή τη φορά έχω να κάνω καλύτερα πράγματα από το να σε βγάζω ανάμεσα από τα πόδια καμιάς ξανθιάς καλλονής".

Λορένα: Η Επανένωση Where stories live. Discover now