Hello guys, first book ko po ito dito sa wattpad, sana magustuhan ninyo
I dedicate this story to my high school friend and classmate
Miss you guys
:-)
Prolugue
December 25 1989
"Harry, huwag mo naman kaming iwan" Pakiusap ni Elsa sa kanyang asawa na si Harry
"Elsa hindi ko na kaya to, ayoko na, alam naman nating hinding-hindi ako matatanggap ng mga magulang mo"
"Pero kapanganganak ko pa lang at paskong-pasko pa, maawa ka naman sa anak mo, lalaki to na walang ama" luhang-luha na si Elsa
"Ah basta nakapag-desisyon na ako" Tumayo at hawak ang maleta at nagmartsa palabas ng ospital
"Harry,tika muna baka mag-bago pa ang isip mo"
Bumalik si Harry at umupo sa couch
"Diba masaya naman tayo sa simula, hindi ba pweding magwakas tayo ng masaya rin?"
"Sige, anong plano mo? diin ni Harry
"Pwede bang mag-farewell date muna tayo at pagkatapos nun pwede mo na kaming ewan"
"Sige payag ako"
********************-********
December 25 1996
"Ma, anung kasunod nun, nagdate ba talaga kayo, yung inyong farewell date" Tanung ko sa mama ko
Yes birthday ko ngayun at kay bro, swerte ko diba, pareho kami ng birthday ng big boss, pero para sa akin ito ang best birthday ko kasi ngayun ang first birthday ko, kasi noon hindi ko alam na ang mga tao pala ay may tinatawag na birthday, hindi kasi uso sa amin ang birthday-birthday na yun, hindi kasi kami ng celebrate ng birthday ko noon at ang ngayon ko lamang nalaman ang dahilan
"Oo ng date kami sa sabungan"
"Ma sa asabungan, grabe naman ma sa lahat ng lugar, sa sabungan pa"
"bahala na kung baduy basta doon kami unang nagkita" sabi ni Elsa sabay kinang ang mga mata at tumayo pa at nagpatuloy
"Isa siya sa mga tao ni papa sa sabungan noon, at dahil unang beses ko pang bumisita doon, unang beses ko pa rin siyang nakita, naku alam mo bang napakagwapo niya noon, napaka-matipuno at"
"Ma" sambit ko sa kanya kaya ang kinang ng kanyang mga mata ay naglaho at tumingin sa akin
"Ano ka bang bata ka , kita mong nagmomoment dito ang tao" sindak ni mama sa akin sabay isip
"Teka san na ba ako, ah tamal matipuno siya at"
"Teka ma, hindi ka ba nagagalit sa kanya?"
"Nagagalit syempre'no, pinalayas ako ng lolo at lola mo dahil sa kanya pagkatapos iiwanan niya lang ako, walang siyang hiya, iniwanan niya lang ako, kapanganganak ko pa lang non"pangiyak-ngiyak na sambit ni mama
Ang artistahin talaga ni mama, kanina lang ay masayang.masaya siya pero ngayon, umiiyak na, pero sa isang banda naawa tagala ako ni mama, kahit naman seven years old pa lang ako pero naintindihan ko na ang mga sinasabi niya . Akalain mo may papa pala ako akala ko noon ampon lang ako at si mama nama'y isang dalagang walang trip sa buhay kaya nag-ampon, pero tunay pala akong anak, akalain ko yun.
Teka bakit may amoy sunog, ang natatandaan ko ay umiiyak lang si mama, baka apoy ang niluluha niya,hay naku Elizabeth pagisip'ka nga luha ang iniiyak, 'Oo nga no' sagot naman ng other side ng isip ko
Hehehehe ganito talaga ako nakikipag-usap sa right at left side na sarili ko
Pero anom ang bahong sunog na iyon. Ay naku ang cake may candila pala yun, nuka nasusunog!
"Ma yung cake" sambit ko sa mama ko , nataranta na rin ako ngunit walang imik si mama at nagpatulouy lang sa pag-iyak
"Sige Esay kainin mo na yung cake, ang ingay-ingay mo, cake lang papa ang habol mo" sagot ni Betgh sa anak at nagpatuloy pa rin sa pagsasalita
"Ma ang ibig kong sabihin ang cake nasusunog" pasigaw kong sabi sa kanya at akalain niyo naman, ito ang pinakamalas na nagyari sa childhood life ko kasi dahil sa pagka-gulat ni mama, naihampas niya ang nasusunog na cake sa mukha ko, ayun nasugod tuloy ako sa bahay ng mga microphone
Clarificatin #1
(Hospital ang tinutukoy ni Esay na bahay ng mga microphone,kasi akala niya na ang dinadala ng mga doktor ay isang microphone na ginagamit sa mga may sakit para makapag.usapmsa doktr ara maubos ang pera ngg may sakit, parang tulisan kung baga at ang doktor ang tagapag-usap ng mga tulisan kung pagano ang ransom)
*******************************************
"A..a.a.aaaray, aray ,araay"umiiyak na sambit ni Esay , kasalukuyang ginagamot siya ng isang pediatrcian
"Eh sa lahat naman ng pweding maaksidente,cake pa, pambihira naman kayo, lahat ng pasyente namin dito nasabugan ng paputok, kayo nasabugan ng cake, ganyan ba talaga sa inyo, ginawang pambabot ang cake?" ang pagnonobena ng nurse na tabi ng doktor
Haay naku, kung makasalita ang isang ito parang ipinalabas na ganun na lang kami ka ignorante ng isang cake,
Hmhmhm, kung iisipin ko talaga parang tama naman siya, akalain mo, isang bata na-aksidente dahil lang sa isang cake, sus kung namatay man ako, hindi talaga matatahimik ang kaluluwa ko, teka wala na akong mararamdamang sakit
teka
wait lang
---------------------------------------------------------
teka,'patay na ba ako
Naku, parang tama ang hinala ko,PATAY NA AKO
Hindi pwede to
Tumakbo ako palabas ng kwarto kasi sabi ng tao na nasa TV na kapang mamatay ka,at nakita mo ang iyong sarili sa isang silid, tumakbo ka palabas baka nandun ang portal
Kaya ito, tumatakbo ako palabas
Pero mukha yatang may mali
Bakit nakatingin sa akin ang mga tao dito, baka patay na sila, Naku kailangan kung mahmadali baka hindi na ako makauwi
Teka, kanina pa ako tumatakbo, nasan pa ang portal?
Naku, may batang paparating, naku mababangga ako
Tug-**-*-
"Aray ang sakit"
************************************
"Bukas na lang po ninyo tapusin ang sinusulat ninyo, gabi na po ma'am strike pa naman ngayon baka mapano kayo sa daan"
hi guys !!!!
naguluhan kayo ano?
hehehehe, syensya na kayo ha
baluw ksi author nto: eh
please do vote and comment guys
lovelots <3
