My Gangster Boyfriend

Chaoter 45:

Andrew POV

Dalawang buwan na ang nakalipas nang nag luluksa sya sa ospital at ngayon...nan dito kami nag luluksa dahil kahapon lang sinabi nang doctor na wala na sya at si Ayumi nagkukulong parin sakanyang kwarto.

Nagluluksa sa pagka wala nya.Pati na'din si Aila at Ina staka Ako.

Hindi kona alam ang gagawin.Kasalan ko kasi to.Kung hindi ko agad sinabi nang biglaan hindi sana sya mamatay.Kung sana bumalik ako sa pamilya ko edi sana may nanay pa kaming makakasama.

"Kuya?kaylangan ka sa loob."Sabi ni Ina na namumugto ang mata.Kasama nya ngayon si Miko na namumula rin ang mata.

Tumango lang ako bilang sagot.Hindi kopa kayang pumasok sa loob.Dahil tuwing nakikita ko ang mukha nya sa kabaong...sinisisi ko ang sarili ko.

Napaka irisponsable ko.Hindi kona mapigilan ang luha kung pumatak.
I'm sorry

Ayumi POV

"Ate?labas ka naman oh!kaylangan ka don!"Tawag sakin ni Aila na nanghihina.

Hindi ko na naman mapigilan mapaluha.Bakit na naman ako mawawalan nang mahal sa buhay?parusa ba'to?

"Yumi?...sige na Yumi...magagalit sya sayo pag hindi ka pumunta sa lamay nya."Pagbibiro sakin ni Ginno.

Hindi ko sila sinagot nagpatuloy parin ako sa pagiyak.

**

"Ate..."agad na bungad sakin ni Ina at niyakap ako.Agad ko namang tinanggap ang yakap nya at niyakap korin sya.

Tumulo na naman ang luha ko.Nang maalala ko na naman ang itsura nya.

Sinamahan nila akong pumunta sakabaong niya.Pinilit kung maging matapang at wag umiyak.Kakayanin ko.

Nang makita kona ang itsura nya...agad na namang nagunahan na bumagsak ang mga luha ko at...napahagolgol nako....Mama!

Mama...bakit mo kami iniwan?Mom?akala koba forever kapa samin?akala koba sasamahan mopa kami?Mom?

Muntik nakong mawalan nang balanse buti nalang at nasalo ako ni Ginno.Nanghihina na ang tuhod ko.

Nang araw na nakidnap ako nang araw na nalaman ni Mom yun din ang araw na nasagasaan sya.Kritikal ang lagay ni Mom dalawang buwan sa ospital at nang kahapon ay bumigay na talaga sya.

Sobrang sakit.Yung feeling nah masakit pa sa masakit yun.Hindi ko inaasahan na pati si Mom mawawala samin.

Sana nalang talaga hindi ako nagpa kidnap.Sana hindi nalang ako nagounta don.Sana hindi nalang namatay si Mom.

"Dito kalang...kukuha ako nang tubig."Bulong ni Ginno sakin.

"Ayumi..."tawag sakin ni Pinky"Ilabas mo nalang sakin lahat nang sama nang loob mo okay?"

Tumango nalang ako.Hindi kona kasi kaya eh.Pilit kung itago pero hindi eh.Ang sakit sakit kasi.Wala na kaming magulang na gagabay.Ang aga nilang nawala samin.

Wala nakong ibang nagawa kundi ilabas ang sama nang loob ko kay Pinky.Iyak lang sko nang iyak habang sya naman hinimas-himas ang likod ko.

**

"Ate?tara nah?"Aya sakin ni Aila.Tumango langa ko.

Ngayon na kasi ang libing ni Mom.Ak nalang siguro ang hinihintay nila kaya bumaba nako.

Naabotan ko sa baba sina Mark,Pinky,Miko,Ina,Kile,at Kuya Andrew with his girl.

Ewan baka girlfriend nya yata.

"Oh!andyan na pala si Ayumi!tara sa chapel na tayo!"Aya ni Ginno.

Sumunid naman lahat sakanya.

**

Iyak lang ako nang iyak habang itatapon kona ang bulaklak sa kabaong ni Mom.

Hindi ko talaga maisip na wala na sya.Wala nang magsasabi sakin kung ano ang tama at mali.Wala naakong maoagsabihan nang problema...wala naakong maririnig sakanya about sa kasal.Wala naring sweet na Mom.

Aila POV

Hindi ko talaga mapigilan ang luha ko.Grabeh lang.Parang kahapon lang.Na andito oa samin si Mom pero ngayon--kabaaong na nya.

Naawa ako kay Ate Yumi kasi sa aming tatlo sila ang pinakaclose ni Mom.Sa mga nag daang araw alam kong may parte na sinisisi ni Ate ang sarili niya dahil hindi siya agad pumayag sa kasal edi sana hindi na nang yari ito.But I know Ate Yumi I know she love someone dearly.

"Kain ka muna?" Kile asked in a worried voice.

I look at Kile and I know naawa siya sa pamilya namin even Mr. Harold. At kahit gusto kong maging matatag at hindi ipakitang mahina ako ay hindi ko kaya lalo na kapag naalala ko na wala na si Mom.

"Eat up Aila." Mariin na sabi ni Kile bago tinapik ang likod ko.

Napahinga ako ng malalim bago inihilig ang ulo sa balikat niya at umiyak.I can't help it to think that we lost our mother but at the same time thankful because I have this guy being with me despite of me broken because of this.

"Thank you Kile."

A/N: Hi guys! salamat sa patuloy na sumusuporta sa story na ito😊Kahit ang pangit ng story ko tapos may mga wrong grammars at spellings tsaka typo pa nag hahanap parin kayo ng UD and I'm sorry kung matagal akong nag UD kasi to be honest wala na talaga akong balak mag UD but when I noticed and read your comments natuwa ako dahil may sumusuporta parin sa story ko kahit papano at may nag aabang.Salamat guys so much!at ngayon napag desisyon ko na itutuloy ko at tatapusin ko ang story I hope you like it and enjoy.

Mwuah❤