He's a player. A Dota player..

Erica's POV

A broken heart is the worst. Its like having a broken ribs. Nobody can see it, but it hurts everytime you breathe.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"bakit magkasama kayo?"  I asked him with confusion. 

Hindi ko alam bakit nakuha ko pang magtanong eh kitang kita ko naman na inaalagan talaga ni abi si Xian. Palagi ba nila tong ginagawa? habang nakatalikod ako? habang wala ako? Pinlano ba nila lahat ng to? Kasama ba nila ako sa drama nila? Pinag experementuhan lang ba nila ako? Laro lang ba lahat para sakanya? sakanila?. Isa lang ang mga yan sa mga naging tanong ko sa sarili ko noong araw na nakita ko silang magkasama, sa bahay mismo ni Xian.

Pero kahit na kitang kita ko na ang panloloko sakin ng dalawa, nakuha ko parin maging tanga. magbulag bulagan. MAGING MARTYR.

I smiled at Xian,

"Misunderstanding lang to, diba? Tama. Friends kasi kayo. wala namang meaning yung pag bisita niya diba? Its not as if youre doing something behind my back, right?

Alam ko, ako na talaga ang dakilang tanga. pinilit kong isara yung mata ko. at kalimutan ang nakita ko. Pero iba eh, may gustong ipaliwanag at sabihin si Xian. at ayko nang marinig pa yon. 

"Erica" He said while he's trying to hold my hand. 

alam kong may balak siyang sabihin, pero di nko nakinig. at wala nakong balak na pakinggan pa siya. masakit na nga eh. ay mali. Masakit na Masakit na pla. dadag dagan paba niya? balak niya pabang dagdagan yung sakit? 

I shooked my head, "Dont worry. hinde ko  nman binibigyan ng meaning yun eh. If I caught you cheating on me youre dead! Im not asking for too much but youre the one I love so please dont leave me okay"?

Pinulot ko yung paper bag na nabitawan ko earliear tapos iniabot ko sakanya.

"Oh para sayo. hindi ko alam kung masarap luto ko pero sana magustuhan mo. tikman mo kahit onti. alam ko naman na mas masarap ang luto ni abi kesa sakin eh. uuwi na muna ako. Pagaling ka Bbye.

Nagsimula na akong maglakad palabas ng kwarto ni Xian. habang naglalakad ako hindi ko mapigilan ang pagiyak. ang sakit kase eh. kitang kita ko na nga. nasa harap ko na nga. nag bulag bulagan pa ako sakanya. pano pag hindi ako agad dumating? may mangyari kaya sakanila? matagal naba nila itong ginagawa?kung oo, kelan pa ito nagsimula? ayko paman din sana maniwala kayy leila.  alam din kaya nila Tristan to? kung alam nila bat hindi nila binabanggit o sinabi sakin? hindi ako mapakali. ANG PANGIT NG KAPALARAN KO. ILANG BESES NAKO NAGAGO DAHIL SA ISANG LALAKI.

Bakit ganun? bakit umiiyak na naman ako? kelangan ba talaga dapat lagi nalang akong masaktan? tama nga ba yung ginawa ko? o dapat bang hayaan o hinayaan ko na muna siyang makapag paliwanag? ewan ko. hindi ko na alam. isa lang ang alam ko. MASAKIT. at patuloy padin akong nasasaktan. Nag ayos ako ng higa sa kama at nagsimulang kinumbinsi ang sarili ko na okay lang, at mawawala din yung sakit. na dapat na akong ngumiti. hindi ko dapat sirain ang buhay ko. 

PERO WALA. HINDI KO MAGAWA. ANG SAKIT SAKIT KASE. NA KAHIT SAANG ANGLE O ANGGULO MO TIGNAN. AKO LANG YUNG NASASAKTAN. PAKIRAMDAM KO AKO LANG YUNG NAGMAHAL. OO! NANDUN NAKO SA SIDE NI XIAN NA NASASAKTA DIN SIYA. PERO EWAN. HINDI KO NA ALAM. ANG GULO TALAGA. 

Dalawang araw na akong hindi pumapasok at lumalabas ng kwarto. kahit kumain hindi ko narin ginawa. Pati si kuya nagaalala na. tinawagan din ni kuya Carlo si kuya James. lahat sila nagaalala na sakin si Ynna naman kinukulit at pinipilit akong mag kwento. pero wala akong lakas para magkwento pa.

Erica, buksan mo tong pinto please! kumain kna." pagmamakaawa ni kuya carlo

"Be, ano ba. buksan mo to. okay ka lang ba dyan" tanong ni Ynna

"Erica, anak anong nangyayari sayo. okay ka lang ba? lumabas ka na diyan" Pagaalala ni mom at dad

At dahil sa pangungulit ng pamilya ko, pati na rin ang bestfriend ko, pinilit kong tumayo at lumabas na ng kwarto ko. pinilit kong ngumiti sa harapan nilang lahat. Ang sarap na din kse sa pakiramdam na lahat sila nagaalala sakin. at makikita mong mahal na mahal talaga nila ako. kahit na napaka pasaway ko. At sa tulong nila, unti unti akong bumangon, dahil din sakanila mejo nakayanan at natatanggap ko na. nakumbinsi ko ang sarili ko na tanggapin na. Mahal ko siya eh. at kitang kita ko na dun sya masaya. kay abi siya masaya.

Kinabukasan napag pasyahan ko na pumasok na ng eskwela. dalawang araw na kasi akong lumiliban sa klase. at nakapag isip isip narin ako na palayain si Xian. gusto ko siyang kausapin. pagkatapos kase ng insidenteng yon, hindi na ako nagparamdam kay xian. hindi niya rin lang ako naalalang itext o tawagan. masaya na nga siguro siya kay abigail.

"Aba, talaga nga namang maliit ang mundo para saming tatlo, at nakita ko nanaman ang babaeng ito" bulong ko nalamang sa sarili ko" nakita ko nanaman kase si abigail na naglalakad din. hindi ko nalamang siya pinansin. pero nabigla ako ng bigla niyang higitin ang kanang braso ko. nagulat ako pagharap ko nang makita kong si Abigail yon.

Ahh, ehh. abigail let me go please. bitiwan moko. nasasaktan ako"  

Tama nga sila, matapang at palaban nga tong babaeng to, yung ang tanging sambit ko sa sarili ko.

Erica, alam mo naman na nagmamahalan kami ni Xian diba? bat umeksena kapa?" 

P-pero abi, matagal na kayong wala!" buwelta ko sakanya.

"kahit na! ngaung nagka ayos nakami. lumayas layas ka sa buhay namin!"

"ha. ha. Fine. you can have him. I dont want someone who can be stolen away from me. I want a mature guy who keeps his attention on me.you can keep him. i dont want him." Matapang na pagsagot ko saknya. habang pinipigilan ang pagiyak ko. masakit parin kase, na palayain ang isang taong minahal ko ng sobra.

"good. mas mabuti pang nagkaka intindihan na tayo." sagot naman ni abigail

"May sasabihin kapaba? kung wala na kasi baka pwedi nakong umalis? nakakasuka na kasi pagmumukha mo, at baka malate pa ako sa school." tinalikuran ko na si abigail at nagsimula nang maglakad. haay. ano ba yung nabitwan kong salita na un. at bkt bgla ko nalng isinuko si Xian. maya maya pa tuloy tuloy na ang pagtulo ng luha na kanina ko pa pinipigilan. narinig ko nalamang nagbuntong hininga si abi bago paman din ako tuluyang nakalayo sakanya.

Matapos ang insidenteng yun, pakiramdam ko lalo lang akong nanghina. hindi ko alam kung tama nga ba ang pagpapalayang ginawa ko kay xian. papaano kung makita ko siya. papaano kung makita ko silang magkasama ulit? masaya, nagtatawanan. Makaka kaya ko pa ba? 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

A/N: huhu. nadadala po ako sa emosyon ni erica. hahaha. anyway thankyou ulit sa pgsuporta. sana. wag na wag na wag kayong magsasawa. :) iloveyou. 

Ps: hintay po sa nxt UD may konting twist na magaganap. hahaha. loveyou. please do vote po!