When we first met

Morning

Elias P.O.V.

Het is vrijdagavond en ik ben bekaf. Na 5 dagen school, 2 dagen voetbaltraining en daar nog bovenop 2 dagen werken. Woensdag namiddag en vrijdag na school ga ik ook werken bij mijn ooms bedrijf. Mijn moeder moet mij en mijn kleine zusje alleen opvoeden. Mijn vader is 3 jaar geleden gestorven aan een hartstilstand. Dus sinds dan moest mijn moeder ons alleen opvoeden. Ik ben de enige man in huis dus vind ik dat ik ook deels voor inkomen moet zorgen. Mijn moeder zegt altijd dat dat helemaal niet moet, dat ze er zelf wel uitkomt maar ik doe het nog steeds. 

De volgende ochtend word ik al om half 7 wakker. Serieus ? Nu is het weekend en kan ik eens uitslapen, ben ik om half 7 wakker ?! Typisch. Ik stap maar uit bed omdat ik toch niet meer kan slapen nu. Als ik beneden kom, zit mijn zusje al voor de tv. "Goeiemorgen Kaat." "Elias !" Ze springt uit de zetel en loopt naar me toe. "Wow, waarom ineens zo enthousiast ?" "Omdat ik je amper heb gezien deze week. En je had me belooft met mij naar het park te gaan vandaag !" "Was dat vandaag ?" Ik zie de teleurstelling in haar ogen. "Grapje, tuurlijk gaan we naar het park." Ik til haar op en draai haar in het rond. "Dan ben jij de boze heks vandaag en dan doe ik mij prinsessenjurkje aan en dan ben ik de prinses die de boze heks gaat verslaan en opsluiten in de gevangenis." "En wie is dan jou prinsje ?" "Wil jij mijn prinsje zijn ?" "Tuurlijk wil ik dat !" En ik geef haar een kusje op haar voorhoofd. "Heb je al gegeten ?" "Nee, krijg ik cornflakes vandaag ?" Ze begint te springen. Ze krijgt alleen in het weekend cornflakes omdat mama dat ongezond vindt om dat elke dag te eten. "Met chocolade of de frosties ?" "Chocola, chocola, chocola !!" "Sssssht Kaatje, mama slaapt nog." "Sorry.." Ze zet zich aan tafel en ik geef haar twee kommetjes. Ze zet ze naast elkaar en kijkt me met blije oogjes aan. Ik geef haar de melk en ze wacht netjes wanneer ik de cornflakes in haar potje doe. "Jij ook ?" Ik knik en ze giet wat melk bij mij in het potje. Ik zet de cornklakes terug weg en als ik me omdraai ligt de melk op tafel in plaats van in mijn potje. "Sorry, mijn armpjes waren te kort." Ze krijgt  traanoogjes. "Is niet erg Kaatje, later als jij groot bent krijg jij even lange armpjes als mij en dan kan je overal bij, maar nu kan je nog genieten van korte armpjes en iedereen die dingentjes pakken voor jou dat super makkelijk is voor jou natuurlijk !" "Kaatje is een superdwergje !" Ze steekt haar handjes blij in de lucht. We beginnen allebij te lachen en horen een deur dichtslaan. Ik kuis de melk op als ik zie dat mama de keuken binnen komt lopen. "Wat zijn jullie hier allemaal aan het vieren ?" "Mijn korte armpjes !" zegt Kaat met haar mond vol cornflakes. "Sorry, ze mocht cornflakes vandaag en is luider dan normaal." zeg ik tegen mama. "Is niet erg schat, ik was al wakker." 

Nadat ik mijn cornflakes uiteindelijk ook op heb en alles heb opgeruimt, ga ik me aankleden. Opeens wordt er op mijn deur geklopt. Kaatje komt binnen in haar mooiste jurkje en draait een paar rondjes. "Wow, wat een  mooi prinsesje ben jij seg !" "Vind je ?" "Je bent het mooiste prinsesje dat ik ken !" Ze geeft me een kusje op mijn wang en loopt weg. "En doe nu je t-shirt aan en kom mee naar het park !" schreeuwt ze nog naar me. Wat is ze toch weer grappig.

Eenmaal in het park aangekomen, loopt ze direct naar de glijbaan. Ik ga op de schommel zitten en kijk hoe ze zich amuseert op de glijbaan. Opeens komt er een meisje voorbij gewandeld. Het is HET meisje. Ik heb haar voor het eerst gezien in de broodjeszaak. Ze werkt daar elke vakantie en dan heb ik opeens elke dag zin in een broodje. Ze lacht altijd zo lief naar me. Oké, waarschijnlijk naar elke klant, maar ik hoopt stiekem dat ze dat alleen bij mij doet. Ze loopt daar met een jongen. Hij is blond en groter dan haar. Ze zijn druk aan het praten over blijkbaar iets serieus want echt een blij gesprek is het niet. Ze probeert hem denk ik op te vrolijken. Dat is niet zo moeilijk bij haar, altijd als je ze ziet straalt ze posiviteit uit. Je wordt altijd blij als je haar ziet. Ze heeft mooie lange haren die ze nu los over haar schouders laat hangen. Het is lente en dus redelijk warm. Ze draagt een shortje met een los bloesje erop. Ze is niet dik en ook niet te dun en heeft mooie lange benen. Echt perfect gewoon. Ze omhelzen elkaar en ik voel een steek van jaloezie door me heen gaan. Opeens hoor ik Kaatje heel hard gillen. Ze is gevallen. Ik ren zo snel mogelijk naar haar toe want ze was al wat verderop aan het spelen. "Kaatje, wat is er gebeurt ?" Ik zet haar recht en zie dat haar heel hard aan het bloeden is. "Oh nee." Wat moet ik nu doen ? "Hoort ze bij jou ? Ik zag haar vallen ?" zegt het meisje opeens. Ze zit nu naast mij gehurkt voor Kaat. "Ja, ze is mijn zusje." zeg ik zacht. "Oei, dat is wel een heel erge wonde ! Ik zal snel iets gaan halen, ik woon hier toch vlak bij. Ik ben zo terug." En voor ik nog iets kan zeggen loopt ze al weg. "Kom we zetten haar eventjes op dat bankje daar." zegt de jongen die bij het meisje was. We pakken haar samen op en zetten haar op het bankje neer. "Ik  ben Jeroen trouwens en dat meisje is Emma." "Ik ben Elias en dit is mijn zusje Kaat." We geven elkaar een hand. "Ik ben er terug." zegt het meisje, Emma. "Dit gaat eventjes pijn doen, meisje. Hoe heet je ?" "Kaatje." zegt ze heel verlegen. En ze gilt kort. "Sorry, maar anders gaat het nog meer pijn doen. Zo ik heb verschillende plakkertjes meegenomen. Omdat jou wonde redelijk groot is, moet er een saaie witte plakker op maar ik heb kleine stickertjes meegenomen die je er kan opplakken en dan ziet die er al wat vrolijker uit." Ze geeft de stikkertjes aan Kaat. "Prinsesjes !" zegt ze heel enthousiast. "Ik wist wel dat je die leuk ging vinden." Ze doet het verband om haar knie en pakt een stift. "Zo welke sticker mag er al op ?" "Deze." zegt Kaatje en geeft de stiker aan Emma. "O, een prinsesje. Dat ben jij. Ik zal er je naampje onder schrijven." "En deze ook nog !" Kaat geeft een stickertje van een prins aan Emma. "En wie mag jou prinsje zijn ?" Kaat wijst naar mij en roept heel luid : "Elias !" We beginnen allemaal te lachen om haar opmerking. "En deze ben jij !" zegt Kaat tegen Emma. Ze heeft een stickertje van een mooi vlindertje in haar hand. "Oh, dat is lief !" "En dit is Jeroen." Ze houd een stickertje van een schildpad omhoog. "Omdat jij heel traag bent." zegt ze er nog achter. "Dankjewel, Kaatje." zegt Jeroen glimlachend. "En nu nog hartjes !" "Hier, teken maar mee." Emma geeft een roze stift aan Kaat. Ze tekenen samen haar verband vol. "Klaar !" zeggen de twee meisjes luid. Kaat springt van het bankje af en loopt naar me toe. Ik til haar op en zeg tegen haar: "Seg, dat was wel heel lief van Emma hé. Wat zeg je dan ?" zeg ik een beetje verlegen. "Dankjewel Emma !" Ze doet haar armpje omhoog om Emma een knuffel te kunnen geven. Ze pakt haar over en zet haar na de knuffel terug neer. "Ga nu maar terug spelen met jou prinsje." Ze gimlacht nog even naar me. "Dankjewel !" zeg ik nog snel tegen Emma maar Kaat sleurt me al mee. "Graag gedaan." zegt ze nog snel. Als Kaat op de schommel gaat zitten, zegt ze: "Waarom worden jou wangetjes rood als je naar Emma kijkt ?" Shit, valt dat hard op ? "Ben jij een beetje verliefd op Emma ? Jij bent toch mijn prinsje ?" "Ik ben niet verliefd op haar. Jij bent en blijft voor altijd mijn kleine prinsesje." Op de één of andere manier klonk ik niet echt overtuigend over het gedeelte van Emma. Ben ik echt verliefd op haar ?