ღ [̲̅s̲̅][̲̅e̲̅][̲̅n̲̅] ღ

Ben seni unutmak için sevseydim sana olan aşkımı kalbime değil, güneş çıktığı zaman eriyen buzlara kazırdım...

Seni sevdiğim kadar yaşasaydım; ölümsüzlüğün adını aşk koyardım...

Sen sahra çöllerinde bir gül olsaydın seni kurutmamak için göz yaşlarımla sulardım...

Alıp kırsalar kalemimi, bir kuş olup göklere uçar, adını bulutlara kanatlarımla yazardım...

Sonsuz bir uçurum kenarındayım, yürüyorum adım adım...

Hani derler ya anlatılmaz yaşanır diye... Bende öyle olmadı işte. Yaşadım ama anlatamadım...

Kaçıp gidersem unuturum sandım ama yapamadım...

Her yerde SEN, her yerde NEFESİN, her yerde SESİN....

Ne uzaklaşabildim senden , ne de yanında kalmayı başarabildim...

ⓢⓔⓝ

Aynı gökyüzüne bakmak...

Aynı havayı solumak...

Aynı ortamda bulunmak...

Aynı kalbi taşımak bile insanı insana yakınlaştırmaya yetmiyor malesef...

Her ne kadar yakınsan bir okadar da uzaksın aslında....

Önce seviyorum diyorum..

Sonra nefret ediyorum...

Aslına bakarsan ben sana bağlanmaktan korkuyorum...

Yüreğimde kor bir ateş, seni gördükçe daha çok alevleniyor...

İçimde kocaman bir yara var sana baktıkça daha çok deşiliyor, daha fazla acıyor...