Kapıyı açmamla ağzımın da açılması bir oldu. Karşımda ki çocuğa hayran hayran bakarken beni suzmeziyle kendime geldim. Üstümde ki pijamalar cips olmuş parmaklarim ve suratım da nasibini almıştı. Küçük bi toparlanma çabasıyla buyrun? Dedim. Çocuk gülmeye başladı ve devam etti.
-üst kata yeni taşındım yönetici sizmissiniz?
Sesinde ki alayı 3 iqlu olsam bile anlardım okadar netti yani. Derin bir nefes alıp suratıma zoraki bir gülümseme taktım
-evet benim hahah :)) binaya hosgeldiniz :))) bir şeye ihtiyacınız olursa buradayım:))))
Aynı bu samimiyetsizlikle kapatirken kapıyı birden ayağıyle karşılaştım. Durur muyum tabii ki hayır kapıyı ittirmeye devam ettim. küçük bir çığlıktan sonra kapıyı efor sarfetmeden itip açtı ve gözlerimin içine bakarak
-ne yapıyorsun sen be?!
Diye bağırdı.
