Վերջապես նա դադարեց։ Նայեց ինձ ու ժպտաց։ Իսկ ես նրան ապտակեցի ու ուզում էի դուրս գալ երբ նա ձեռքիցս բռնեց ու ասաց ֊ Ուր?? ֊ Թող ձեռքս հիմար ֊ Եթե հիմար եմ ինչի համբույրին պատասխանեցիր??? ֊ Մտածեցի բաց կթողնես ֊ Ներում ես??? ֊ Ներում եմ,բայց նեղացած եմ ֊ Դե որ ներում ես ուրեմն թռի հաց սարքի ֊ Իիի ֊ Ինչա?? Թռար ախչի ֊ Յախք, որ ասում եմ չոբանի մեկն ես Ես նեռվայնացած դուրս եկա սենյակից ու գնացի խոհանոց։ Էտ հիմարի հացնեի սարքում մեկել եկավ հետեվիցս գրկեց, չգիտեմ ինչի չէի ուզում որ բաց թողներ,վաաայ, Լիա,հիշի որ ինքը էն ապուշնա։ Մտածեցի ես ու իրան հրեցի ֊ Խի?? ֊ .... ֊ Դու չէիր ուզում որ ես քեզ բաց թողնեմ ֊ Ով ասեց??? ֊ Ես ֊ Դու ով ես ֊ Ապագա ընկերտ ֊ Բայց ես արդեն ընկեր ունեմ Ինչի սենց բան ասեցի,հիմար եմ լրիվ ֊ Ինչ????? Խի չէիր ասում ֊ Որ ասեցի բան էր փոխվեց??? ֊ Հաա ֊ Ինչ??? ֊ Ոչ մի բան Ասաց ու դուռը շրխկացնելով դուրս եկավ տանից 10 րոպե չանցած զանգեց Մարկը ֊ Հենց հիմա արի տուն Ասաց նա գոռալով,ես էլ վախեցա ու ասեցի ֊ Հ..հեսա գալիս ե..եմ Նստեցի մեքենաս ու գնացի տուն։ ֊ Ինչի չէիր ասում որ ընկեր ունես??? ֊ Ով ես?? ֊ Հա հենց դու ֊ Չկա տենց բան ֊ Բայց խի ես Ռաֆոին ասել որ ընկեր ունես ֊ Նեռվերը ուտելու համար ֊ Դու խելառ ես աղջիկ ջան,էտ տղեն 2 ժամից թռնում,արդեն օդանավակայանումա դու ասում ես նեռվերն եմ կերել ֊ Ոնց թե թռնումա???? Ես տանից վազելով դուրս եկա ու գնացի օդանավակայան։ Ման էի գալիս Ռաֆոին։ Բայց կարծես արդեն ուշացել էի։ Դե մեր տնից օդանավակայան մի ժամվա ճանապրհա։ Չգտա նրան,նստեցի աթոռին ու սկսեցի լացել։ Մեկը ասաց ֊ Խի ես լացում??? Ծանոթ ձայն էր։ Գլուխս բարձրացրեցի ու տեսա Ռաֆոին։ Վազեցի ու գրկեցի նրան։
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
֊ Մի լացի պուճուրս ֊ Ռաֆ,ես..ես..քեզ ֊ Ես էլ քեզ եմ սիրում արևս ֊ Ես էլ քեզ եմ սիրում Ռաաֆ Նա գլուխս բարձրացրեց,մաքրեց արցունքներս ու համբուրեց։ Այդ պահին լսվեց Մարկի ձայնը ֊ Իաա,պինգվիններ?? Չեք էլ ամաչում,սաղի դեմը Մենք ծիծաղեցինք ու նստեցինք մեքենան ֊ Նան??? ֊ Հա Լի? ֊ Դու ու... ֊ Բա հետո Լիան ջան, հիմա դուք միասին եք?? ֊ Նանե ֊ Լիան հարց տվեցի ֊ Հա միասին ենք Ասացի ես ծիծաղելով,իսկ էն պինգվինը, Մարկը էլի,նայեց Նանեին ու ասեց ֊ Թող մինչև վերջ խոսա,ասա քուրս ֊ Հեչ լավ ֊ Դու գիտես Նանեն արդեն կատաղել էր վրաս։ Երեվի թե ես չհասցնեմ էս կյանքը վայելել։
