Κεφάλαιο 1

30 2 3
                                    

(Ντρινκκκ Ντρινκκκ) ακούω το ενοχλητικό ξυπνητήρι να χτυπά, αφού το έκλεισα σηκώθηκα και ετοιμάστηκα για να πάω στην καθημερινή προπόνηση του βόλεϊ.
Αφού πήγα στην τουαλέτα και έπλυνα τα δόντια μου πήγα στην ντουλάπα μου και έβαλα τα ρούχα της προπόνησης, και δεν ήταν τίποτα παρά μόνο ένα σορτσάκι και μια κοντομανυκη μπλούζα που από πίσω έγραφε το όνομα της ομάδας μου . Ετοίμασα την τσάντα μου και όσο έβαζα τα παπούτσια μου η μαμά μου μου έκανε μια ωραία φέτα με μερέντα.
Όσο έτρωγα την φέτα με μερέντα στην τραπεζαρία που ήταν δίπλα από την κουζίνα ρώτησα την μαμά μου για έναν σχολικό χορό που μου ανέφερε η κολλητή μου η Μαρία που θα γινόταν στο σχολείο μου!

Λυδία:Μαμά μπορώ να πάω στον σχολικό χορό μας?

Κύρια Κορινα: Ποια ημέρα?

Λυδία: εεε να το Σάββατο...

Κύρια Κορινα: και τι ώρα?

Λυδία: 5:30 μέχρι της 1:00

Κύρια Κορινα: Μέχρι της 1:00!??
Αν ειναι δυνατόν!!!

Λυδία: Έλα ρε μαμά σε παρακαλώ!!!!!!

Κύρια Κορινα: καλά ρε παιδάκι μου μέχρι της 1:00 αποκλείεται να πας !...

Λυδία:Μαμαααα!!!!!! Είπα θυμωμένα ενώ το βλέμμα μου προσέδιδε μίσος. Δεν γίνεται να μην με αφήσει να πάω. Περίμενα για αυτόν τον χορό έναν ολόκληρο χρόνο.

Κύρια Κορινα: οχιιιιι!! Μην ξεχνάς πως έχεις και αγωνιστική!! Δεν πρόκειται να πας ..! Άκου εκεί να βάζεις την διασκέδαση πάνω από την αγωνιστική!!!

Λυδία: Μα μαμα..😢

Κύρια Κορινα: ΟΧΙΙΙ!!!!!🙅

Λυδία: είσαι η χειρότερη μαμά του κόσμου σε μισώ σε μισωωω!!!!!!!!😡😡😡😡😡😡

  Εκείνη την στιγμή είχα τόσα νεύρα που φεύγοντας από το σπίτι κοπάνησα την πόρτα

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


Εκείνη την στιγμή είχα τόσα νεύρα που φεύγοντας από το σπίτι κοπάνησα την πόρτα...!!!!!!!😡

Αμέσως μετά πήγα στην στάση του λεωφορείου οπού με περίμενε η κολλητή μου η Μαρια ... Της εξήγησα Όλα αυτά που μου συνέβησαν σήμερα και μου είπε ότι θα της περάσει και θα με αφήσει να πάω.......
Μετά την προπόνηση γύρισα πολύ κουρασμένη στο σπίτι και το μόνο που σκεφτόμουνα εκείνη την στιγμή ήταν να φάω εκείνες της υπέροχες τηγανητές που μου φτιάχνει η μαμά μου, όποτε γυρναώ από την προπόνηση, και επιτέλους να κοιμηθώ!

Χτυπούσα το κουδούνι αλλά κανείς δεν μου απαντούσε, η πρώτη σκέψη μου ήταν λογικά ότι κοιμόντουσαν , έτσι αποφασίζω να ψάξω το κλειδί μέσα στην τσάντα μου.. βάζω το κλειδί στην κλειδαρότρυπα και ανοίγω την πόρτα. Κοίταξα σε Όλα τα δωμάτια αλλά δεν ήταν πουθενά ούτε ο μπαμπάς μου ούτε και η μαμά μου. Τους φώναξα μερικές φορές αλλά τίποτα!
Έτσι υπέθεσα ότι πήγαν για ψώνια.
Κοίταξα αν η μαμά μου μου άφησε τίποτα στην τραπεζαρία για να φάω αλλά το μόνο που είχε ήταν ένα σημείωμα οπού έλεγε...
(Το ξέρω ότι αυτήν την στιγμή μπορεί να είσαι θυμωμένη μαζί μου αλλά κάτσε και σκέψου ότι θέλω μόνο το καλό σου. Σκέψου ώριμα και οχι σαν παιδάκι ... Εμείς θα λείπουμε για μία βδομάδα Νέα Υόρκη Σ'αγαπάω πολύ να προσέχεις)

Μόλις διάβασα το γράμμα σκέφτηκα οτι δεν είναι και η πρώτη φορά, όλο μόνη μου με αφήνουν δεν δίνουν δεκάρα για εμένα!!!

Σκέφτηκα ότι έτσι και Αλλιώς είμαι συνηθισμένη στην αδιαφορία τους...!
Ένοιωθα μοναχικά όπως κάθε φορά που με αφήνουν μόνη μου στο σπίτι.
Έψαξα κάτι να φάω γιατί πεινούσα, η μαμά μου πριν φύγει μου άφησε τηγανητές! έτσι της πείρα και πήγα να δω κουρασμένη λίγη τηλεόραση ώστε να μην νοιώθω τόσο μονή...

Έτσι όπως γυρνούσα τα κανάλια έβλεπα όλη την ώρα το ίδιο.. ειδήσεις και ξανά ειδήσεις . Είπα να το παρακολουθήσω Αφού δεν είχε κάτι άλλο.
Η συμπαθητική εκφωνητρια με σοβαρό ύφος να λέει για την πτώση ενός αεροπλάνου που κατευθυνόταν Προς την Νέα Υόρκη, και πανικός για τον θάνατο 1234 ατόμων!!!
Κατευθείαν σκέφτηκα τη σύμπτωση που οι γονείς μου πήγαιναν στη Νέα Υόρκη. Έτσι η φαντασία μου άρχισε να οργιάζει προς το κακό. Αλλά δεν μπορεί με τίποτα οι γονείς μου δεν θα πήγαιναν με αεροπλάνο. Πάντα η μαμά μου φοβούνταν και έπαιρναν το αεροπλάνο μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Δεν ο μπορεί αυτή να ήταν ειδική περίπτωση. Αποκλείεται!
Ξαφνικά μια φωνή ακούγεται
(ΝΤΡΙΝΚΚΚΚ! ΝΤΡΙΝΚΚΚΚ!!!)
Κατευθείαν έτρεξα να το σηκώσω το τηλέφωνο!!!...
Δεν έχασα λεπτό!.

Λυδία: παρακαλώ

Δέσποινα: καλησπέρα σας , είμαι από το αεροδρόμιο του Εθνικού Σταθμού και θα ήθελα να σας ενημερώσω για ένα συμβάν που δυστυχώς θα σας αναστάτωση...

Λυδία: ναι ακούω πείτε μου (τα χέρια μου έτρεμαν καθώς μιλούσα στο τηλέφωνο)

Δέσποινα:δεν ξέρω αν γνωρίζετε αλλά δυστυχώς συνέβη ένα αεροπορικό δυστύχημα το οποίο δυστυχώς σας αφορά!

Λυδία: ναι το γνωρίζω, αλλά γιατί με αφορά?

Δέσποινα: λυπάμαι Πολύ που θα σας το ανακοινώσω αλλά πολύ φοβάμαι ότι η γονείς σας βρισκόταν σε αυτό το αεροπλάνο

Όταν το άκουσα δεν πίστευα στα αυτιά μου η ανάσα μου κόπηκε και τα μάτια μου βουρκοσαν ... Αποκλείεται να ήταν σε αυτό το αεροπλάνο

Λυδία: συγγνώμη κυρία μου κάποιο λάθος θα κάνατε!!

Δέσποινα: πολύ φοβάμαι πως όχι..!
Ελάτε σήμερα στο αεροδρόμιο για να βεβαιωθείτε

Λυδία: μάλιστα, έρχομαι αμέσως!

Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο πήρα λίγα λεφτά που μου είχαν απομείνει από το σπίτι και έτρεξα να βρώ ταξί!..




You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Aug 16, 2017 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Everything changes...!Where stories live. Discover now