Ben mi ben yaralı kuş gibiyim acımdan sürekli ağlar,sürekli kıvranırım,tam uçuşa geçecem birileri sapanlarıyla kanadımı kırar,uçamam...
Diğer kuşlar gibi yar almadan keşke gökyüzünde öylece uçabilsem,dedim ya uçuşa geçeceğim vakit biri veya birileri beni yaralıyor.
Sonunda uçuşa geçtim tam gökyüzünün tadını çikarırken gene o sapandan fırlayan şey yaraladı beni.İnsaf,acıma,sevgi...kalmamış.Yaralamaktan,kırmaktan bir an bile geri kalmayan o birileri gene benim sevdiğim şeyleri o kanayan,o yara bere içinde olan kanatlarımdan aldılar,gene beni herşey den kısıtladılar. Sanki diyorlar ki;"senin bu yerde,bu dünya da yerin yok"böyle demeseler de böyle hissettiriyorlar,sonra ne yaşama sevinci,ne de özgürce uçma sevinci kaldı hepsini hem kursağıma tıkadılar,hem de kanatlarimdan aldılar...
Ben hiç bir şey yapmamışken onların bana yaptıkları ne?bir türlü anlam veremiyordum ve veremeyecektim.....
