Ε-"Τον Αλέξη τον θυμάσαι φαντάζομαι"
Άπλωσε το χέρι του και τα μάτια του καρφωσαν τα δικά μου...του έδωσα το δικό μου και το παρακαλούσα να μην τρέμει...
Α-"Καλώς ήρθες"
Μ-"Ευχαριστώ"
Τράβηξα το χέρι μου πίσω και μεσα σε λίγα δευτερόλεπτα πέρασαν μπροστά μου σαν εικόνες η στιγμή που κοιμόταν σπίτι μου,το φιλί του,το μαύρο διαμάντι...οσα είχα πείσει τον εαυτό μου πως άφησα πίσω όταν έφυγα...
Ε-"Πάω να σου φέρω σαμπάνια"
Μ-"Πήγαινε μέχρι να κάνω ενα τηλεφώνημα"
Απομακρύνθηκα και άρχισα να παίρνω βαθιές ανάσες...θεε μου πως γίνεται ακόμα να με επηρεάζει τόσο πολύ...εβγαλα το κινητό μου από το τσαντάκι και κάλεσα την Δάφνη...
Δ-"Έλα Μαρίζα"
Μ-"Τον είδα..Δάφνη ακόμα νιώθω το ίδιο δεν μπορώ να καταλάβω..κοπηκαν τα πόδια μου,ετρεμα ολόκληρη..ολη η δύναμη που ένιωθα εξαφανίστηκε.."
Δ-"Στο είχα πει..πρόσεχε όμως αυτός σε έχει καταλάβει μια φορά,μπορεί να το κάνει και τώρα..ανασουλες και λίγο ποτό..μην μεθύσεις και γίνουν χειρότερα τα πράγματα..."
Μ-"Εντάξει ότι χρειαστώ θα σε ξανά πάρω ε?..μην.κοιμηθείς"
Μου το έκλεισε και αφού έκανα στα γρήγορα δύο τζούρες από το τσιγάρο που άναψα επέστρεψα σε αυτούς...η Έλενα μου έδωσε το ποτηρι με την σαμπάνια και κάθισα απέναντί τους...
Σ-"Τώρα που ήρθες μήπως σκέφτεσαι να μείνεις πάλι μόνιμα?..δεν αντέχεται η φίλη σου χωρίς εσένα.. "
Είπε και γελάσαμε όλοι...
Μ-"Όχι θα μείνω μόνο για λίγες μέρες..ήρθα για τον γάμο αποκλειστικά.."
Σ-"Κάτι ενδιαφέρον θα έχει ο Βόλος δεν εξηγείται διαφορετικά"
Όλα τα μάτια της παρέας είναι στραμμένα πάνω μου...χαμογελασα ντροπαλά και ευτυχώς η κουβέντα άλλαξε...
Πέρασαν σχεδόν δυο ώρες και όταν όλοι ήταν απασχολημένοι πήρα το ποτό μου και απομακρύνθηκα...περπατησα στον κήπο και όταν βρήκα ενα ήσυχο μέρος άναψα ενα τσιγάρο για να χαλαρώσω...
Α-"Ωραία βραδιά.."
Η φωνή του με τρομοκράτησε...ηταν σίγουρο πλέον ότι δεν θα χαλαρώσω...
Μ-"Ναι όμορφα είναι.."
Α-"Θα έπρεπε να έχουμε μιλήσει εμείς οι δύο"
