Hava karanlık bi gölgeyle, bulutlar hüzün ve kederle kaplı bi gündü.Ne de güzel bi gün dü ama.Tam korku filmi çekilcek bi havası vardı.Zaten bu manzarayı kim görse, kendini bi korku filminin içinde bulur du. Yazacaklarımdan önce şunu bilmenizi isterim ki, şu an olup biten herseyin bi açıklaması elbette var.Daha doğrusu vardı.Ama biz insanlar da can tatlı olduktan sonra her şey mümkün.Bu yaşananlar için hepinizden ama hepiniz den, çok çok özür dilerim.Benim hatam,onu neden durduramadım ki?!Neden buna izin verdim?Bu kadar mı gözümüzü kararttık?Bu kadar mı paranın kulu kölesi olduk resmen?Ama bunun olucağını en başından görmeliydik, en başından!Sadece onlar için değil hepimiz için bi felaketti bu.Sonuçta bu yaygın bi hastalıktı.Her nasıl olursa olsun bu mümkündü.Ama kimin umrunda.Artık hepimiz için bu olanları geriye almak mümkün değil. Hem nasıl geri alabilirsinki.Veba hastalığından daha da kötü bi şey bu.Sadece vücudu değil ruhu da ele geçiriyor.Ve zamanımız oldukça azalıyor.En iyisi bu duygusal karmaşa ya bi son verip her şeyi en baştan anlatmak.En doğrusu bu.
