Aşılması zor bir duygudur, korkunun kaynağını çözüme kavuşturmadığın sürece. Belirsizliğin tanımlanamadığı her an kalp, atış şiddetini biraz daha artırır. Streste o an'a ızdırap üstüne ızdırap getirir. Sükûnet e varılmaya çalışılsa da, ulaşılamaz. Telaşa mahal verilerek, kaybedişler kazanılamaz. Aklını kendine sakla, sözün ehline yaklaş. Karabasanından uzaklaş, seni yenmek isteyen duygularla da inatlaş...
İsyan etmek haddimize değil hatta hakkımız değil. Hakk'ı ara. Hakk'ı bil. Hakk'ı bilen hakkını her zaman alır. Ada ömrünü seni sevene, seni bilene, seni görene. Bitirme benliğini, ağartma saçlarını, yakma canını, akıtma gözyaşlarını. Sev! Sadece sev. Yükleme hafızana hatıraları ve geçmiş yılları. Olmadığına değil, var olduğuna inan. Kabullen bitiremediğin ve devamlı tekrarladığın keşke'leri. Uhdeleri pişmanlıklara büründürmeden pas ver geleceğe ve seni ilerletecek ve nefes aldıracak olan Rabbine...
Kısa zamandan hüznü çıkardı geceler. Kuru yapraklarla sessizce döküldü gitmeler. Kâbuslar birbiri ardına dizilmişler, patlamak için sıra bekliyor fitneler. Yansımalarda ki çirkin ben değilim. Beklediklerim acı ise ben onları istemiyorum. Sessiz olmasın odam. Sessizlik, sensizlikle daha da öfkeye bürünür. Siyah renkler kalbimin olmazına dönüşür. Karalıklar içinde hatalara dönüşmeden kurtarılmayı bekliyorum...
Lütfen!
Gözlerim açık, damlatmayın suskunluğu.
Yasaklayın konuşmamı,
Cesaretlendirmeyin durgunluğu.
Kötü adam ilan edin beni,
Kabullenmeyin huzursuzluğu.
Nefsimi esir edin açlığa
Başaramasanız da, deneyin kusursuzluğu.
Durdum, bekliyorum beni ürküten yalnızlığı. Hissiyatım tedirgin, kalbim sancılı, gözler tehditkâr, anlamsızlık belirgin. Hızla ilerlemek sadece nefes alış verişimi sekteye uğratıyor. Durmak vaktimi bozuk para gibi harcıyor. Bedenim kış'a girmeden yaz'a kulaç atıyor. Ruhum savaş halinde, kötülükten, pislikten kaçıyor.
Ve bu ben! Korkuyor!
Pandoranın kutusu boş vermişlikle açıldı. Korkular yanlışın arkasına sığındı. Boş vermişlik halinin bir sebebi var elbet. O duyguyu ortaya çıkaran bir neden. Boş vermişliği bırakıp sevmeyi denemek gerek, korkuları atıp, kurtulmak gerek. Hem ruhun rahatlar hem bedenin. İnsanı sev, hayvanı sev, bitkiyi sev. Benim gibi sivrisineği sev. Sivrisineği severken, onun arkasında ki Yaratıcıyı sevmektir maksat. Olanın arkasındakini görmektir amaç. Maşuk olmaktır amaç, aşığın yanında. Bize de bir ara maşuk geldi geçti. İzini, tozunu bırakıp gitti. Ondan kaldı bu duygu ve ifade ediş şekli. Korkunun zemherisi…
Korkuyorum!
Ben, beklemekten, saklanmaktan, yalnızlıktan, karanlıktan, yalandan, susmaktan, iftiradan, beklentiden, şüpheden, yoldan çıkmaktan, korkaklıktan korkuyorum...
Ben, rızaya kavuşamamaktan, geri çevrilmekten, kabul edilmemekten, görememekten, sevilmemekten, son radde de kaybetmekten daha çok korkuyorum...
Ben, O'ndan korkuyorum. Ama bu korku haşyet şeklinde. Yani saygıdan doğan, ümide yönelik, yüceltmeyle birlikte bulunan bir korku duyma durumu bu. Ben O'nu sevdiğimden korkuyorum. Ve bu duygudan çok çok korkuyorum…
