Merhaba Mutsuzluk tanışalim mı ? (1.Bölüm)
Mutluluk peşinde koşan biri değilim. Devamli gülmek istemiyorum ama aynı duyguları üst üste yaşamakta istemiyorum. Bugün mutlu yarın mutsuz olabilirim ya da tam tersi.Bazen sadece yanlız olmayı severken bazen de kalabalığı severim. İnsanların önünde ağlamaktan nefret ederim ve ağlamamda. Normal hayatta ise en çok ağlayan insanlardan biriyimdir ama kimse bilmez. Bana "Sen güçlüsün " diyenler bence güçlü olmanın ne demek olduğunu bilmeyenler.. Güçlü olmak ya da aciz bir insan olmak ? Kime ne faydası var ki? Dışarıdan görünenle içerde olan bir midir ? Herkes göründüğü gibi mi ? Yoksa olduğu gibi mi ? Sahtekarlıklar diz boyu, mutsuzluklar uçuyo, mutluluk en az düzeyde. Ama sadece bize/bana göre mutsuzluğun ne demek olduğunu bilmiyoruz. Bizim hayatımız sadece inişlerden ve çıkışlardan ibaret. Gerçek acıyı, mutsuzluğu bilmiyoruz belki de hiç bilmedik. Gerçek mutsuzluğu bilene mutsuzluk ne demek diye sorsak kendi mutsuzluğumuzdan utanırız..
Biz Buyuz.
(2.Bölüm)
Hani bazen kimseye bağlı olmadan yaşamak istersin ya, kimse olmadan, kimse konuşmadan.. Sen sadece kendinle kalmak istersin ama izin vermezler. Sen sadece kendini düşünmek istersin ama başkaları senin onuda düşünmeni ister. Hiç kimse hayatının her yerinde kendisini bulamaz. ya biri yönlendirir bu hayatı yada fikirleriyle aklımıza girerler. Ondan sonra yaptığınız şey size ait olmaz. Biz onlar gibi oluruz. Onlar bir başkası gibi.. Herkese siktir git dersin. Siktir git dediklerinin arkasından köpek olursun. İnsanoğlu bu kadar acizdir işte, bu kadar küçülebilir bazen. Karakterini beğendiğimiz insanlar gibi olma çabalarımız var bizim. Özentiyiz hepimiz. Birine gidip sorsan hepsi sana ben kendi hayatıma bakarım der ama kimse kendi hayatına bakmaz. Bu kadar körüz işte ama diğerlerinin hayatını yasayacak kadar da geniş ruhluyuz. Aslında bizler tek bedende iki ruhu taşımaya çalışan aciz varlıklarız. Sen, ben, o değil. Siz, biz ve onlar. ..
