Shyle Elvis. Yan ang pangalan ko. kinahihiligan kong gawin? Ang magdrawing. mahilig ako magbasa ng komiks, o di kaya naman mga kwento sa wattpad at paminsan nanonood ako ng kdrama.
Nasa school na ako ngayon. at dahil sa mabait ako magkacutting ako dahil meron akong trabaho, nagbibigay ako ng mga pliers para kahit papaano nagkakapera ako.
asan magulang ko? bakit pa ako nagtatrabaho?
My maliit kaming karinderya, nagdedeliver ako paminsan minsan.
pero mas gusto ko paden yung kahit papaano may sarili akong pera sa wallet ko.
"BLAIRE! yung bag ko bilis!" sabi ko sa may second floor doon kasi ang room namin. ang tinatawag ko naman ay ang kaisa isang bestfriend ko.
"Baka may makakita sayo!" sabi niya
"hindi yan. ihagis mo na bilisan mo!" sabi ko
at pagka hagis niya? ayun lahat ng pliers ko nahulog buset talaga tong babaeng to! kundi tanga bobo naman tskkkk! Sinamaan ko siya ng tingin at nagpeace sign naman siya tsaka ngumiti ng pilit.
"San ka pupunta?" Ow shit! ang SSG President.
tinulungan niya ako kunin ang kumalat na pliers ko.
" San ka pupunta? may klase pa tayo ah?" sabi niya ng nakangiti
"Ah eh kasi" sabi ko ng napakamot pa, natapos na kami sa pagpulot
" May trabaho kapa?" sabi niya "sige na alis na, ako na bahala sayo di kita isusumbong promise!" sabi niya with taas kamay pa haha!
Tumango lang ako tsaka tumakbo.
Pasakay na ako ng bike ko ng nakita ko ang anak ng May ari ng school, may sarili siyang motor. Mukang pang mayaman talaga! Tutal mayaman naman talaga siya.
di ko na siya pinansin dahil nagmamaddali palang,...
Pagkatapos ko sa trabaho ko, tumawag si kuritchi.
"Hi kurtchi" malambing na sabi ko yieee
"Are you available this afternoon? lunch na namin punta ka dito sa school namin" hihihi niyaya nanaman niya akoooo ^_^
Binaba ko na ang telepono tsaka nagmadaming pumunta dun. Kuritchi Miranda. Ayan ang pangalan niya. Ang pinaka matagal ko ng crush. I wish na kaya kong makapag aral sa school nila. Sobrang mahal kasi ng tuition e. Hays T_T
Habang nag babike ako may mga motor na ang bibilis. Kaya ayun nasemplang ako kasi bigla ba naman akong nasagi ng mabilisan nung isang rider. Kainis!
My tumigil sa harapan ko. Lalaking pogi, wait kilala ko to e. AHA! Anak ng school namin to! Omoooo.
"Yung bike mo nasira. Ipapagawa ko na lang, sumakay kana sa motor ko hatid na kita kung san ka pupunta" sabi niya.
"Dyan lang ako sa Geumdo High" sabi ko tsaka ako sumakay.
Hinatid niya ako ng mabilisan.
"Thank you byeeee!" sabi ko at bumaba na sa motor niya tsaka ako tumakbo papunta sa bench na palaging inuupusan ni kuritchi.
"Hiiii!" sabi niya na may pakaway effect at ngiti mygosh nalaglag na ata panty ko be HAHAHAHA.
"Kumain kana ba? Sabayan mo na ako treat ko na yan ah?" wag kana ngumiti pls? Natatakam ako bebe!
"Hindi na po. Makita palang kita busog na busog na ako e" hininaan ko lang yung sinabi ko sa dulo hihihi.
"HOY ALAM MO BANG CHILD ABUSE YAN? JUNIOR HIGH PALANG TO OH! SENIOR KANA!"what the hell?
Hinila niya ako papalayo sa baby kuritchi kooo! Watdapak? Huhuhu beybe pls habol habol meeee?
"HOY LALAKI? SINO KA BA PARA PAKIALAMAN BUHAY KO AH?" sabi ko dito sa anak ng may ari ng school namin.
Oo akala ko nga umalis na e. Shet andito paden pala tsk.
"Ako? Ako si Lucian Priscilla. Nagiisang anak ng pinag aaralan mong paaralan." sabi niya sabay walk out.
Lintek na lalaking yun ano na ihaharap ko sa beybe ko? huhuhu! kahiya siya kainis naman e, ngayon ko nalang nga ulit nakasama ginanyan niya pa kaqiqil ah!!!
YOU ARE READING
UNIVERSITY
FanfictionPaaralan? Ano nga ba iyon para sayo? Kung para sa mga guro ang paaralan ay stress. Sa mga estudyante naman para sakanila ang paaralan ay pangalawa nilang tahanan. Bakit nga ba naten kailngan mag-aral? Para saan ba ang pag aaral? Binabayaran ba naten...