Yavaşça//texting

0.2

Servise son dakika yetişip elimdeki zeytin çekirdeğini camdan dışarı attım. Ama bir çocuğun kafasına geldi. Pardon çocuk değil taş kaya meteor. Bu ne anasını satiym sanat eseri resmen çocuk. Bi de suratını görebilseydim keşke. Sadece tişörtünden bile belli olan kasları gördüm.

Anonim: En çok da bu doğal hallerini seviyorum.

Arya: Bi dakka ben az önce seni gördüm. Ama suratını göremedim.

Arya: Yalnız bi şeyi çok merak ettim.

Anonim: Neyi?

Arya: O kasların hepsi senin mi yoksa bi arkadaşın kaslarını sana mı emanet etti?

Arya: Sen bana nasıl baktın oğlum? Kasların bile yakışıklı lan senin!

Anonim: Utandım bi dakika.

Anonim: Benim seni övmem ve utandırmam lâzım. Bozma!

Arya: Sakin ol genç! O kasların zarar görmesin sakın.

Anonim: Sen bana aşık mı oldun?

Arya: Sana değil kaslarına.

Arya: Yalnız sen bana salak dedin de sen benden daha salaksın. Senin yerinde olsam bana selam vermem.

Arya: Bi dakka! Sen şimdi baya baya bizim okuldansın yani.

Anonim: Tebrikler çok zeka gerektiren bi şeyi keşfettin.

Arya: Dalga geçme ama

Arya: Ben sana anonim olacağım numaranı versene.

Anonim: Senin 'bana mesaj atma' ya da 'kimsin' demen gerekirdi

Anonim: Sen bana 'anonimin olacağım' diyosun

Arya: Ben böyleyim hacı. Beni böyle seveceksin.

Anonim: Seviyorum zaten.

Son mesajı okuyunca kalbimin ritmi değişti. Servis okulun bahçesine girince hemen indim. Onun tişörtü nasıldı ki? Off unutkan olmanın zararları işte. Daha fazla bahçede durmadan sınıfa koşar adım çıktım.

Sınıfın olduğu koridorda Cenk'i gördüm. Hani şu okulun popüler çocuğu. Aynı zamanda benim hoşlandığım çocuk. Yanından geçerken bana sırıttı ve göz kırptı. Ben de ona dil çıkardım. Sivilcelerim yüzünden benle dalga geçmişti. Hem de ben onu 9. sınıftan 11. sınıfa gelene kadar severken. Hatta bi kere de şu meşhur olay yani çıkıp 2 gün sonra ayrılma başıma geldi. Tabi ben inanmıştım bu dangalağa. Acaba bu anonim de mi dalga geçiyor benimle. En iyisi cevap vermemek.