Nagmamadali na akong lumabas mula sa bahay bago pa ako maabutan ni mommy o kung sino pa dito sa bahay. It means, hindi ako nagpaalam. I tried to act like I heard nothing. I'm full of emotions right now, ang bigat ng nararamdaman ko ngayon dahil hindi sanay na mag aaway ang parents ko. We used to be a happy and closed family but when I grew up parang napapalayo na ako sa kanila at hindi na ako komportable sa paligid nila.
About sa message ni Johnny oppa sa akin, hindi ko muna tinuonan ng pansin iyon. Papasok lang ako doon pag may oras ako.
Pilit kong kinakalimutan ang pangyayari kanina at iniisip ko kung ano ang maging reaksyon ni Donghyuck nang mabasa na ang letter na ibinigay ko sa kanya. I'm kinda nervous, sana pansinin niya ako pag papasok na siya muli. Gusto ko din magpapasalamat sa kanya ng personal, kahit hindi ko pa siya gaano na ka-close o kakilala ay nandyan siya sa tabi ko sa panahon na malungkot ako, siya ang nag-comfort sa akin. I appreciated that anyway, kaya simula din doon ay nag-iba na ang pananaw ko sa kanya, at gusto kong makilala pa siya. Wala naman sigurong masama kung tatanggap ako ng mga tao na dumadating sa buhay ko.
Kasama ko ngayon si Jungwoo sa isang restaurant. You read it right? Jungwoo, trainee din siya sa sm ent kasama ni Johnny oppa.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Naging kaibigan ko siya dahil noong bumisita si Johnny oppa sa bahay namin siya ang isinama niya. He's too kind and innocent and also cute so I accpeted his friendship offer kaya simula noon nagin close ko na siya at minsan sinasabihan ko siya sa mga problema ko nakikinig naman siya so I considered him as my best friend now, sinabihan ko na din siya sa mga pinagdaanan ko doon sa Chicago kaya naiintindihan na niya ako.
Ngayon sinabihan ko siya sa mga pangyayari kanina, tungkol sa pinag-awayan ni mommy at daddy. He looks so shocked, pero ang cute.
"Alam ba ng parents mo na narinig mo sila nagtatalo?" tanong niya. Umiling-iling ako. "They should know about it, para maging aware sila na maapektuhan ka sa mga panyayari lalo't hindi ka pa sanay sa mga ganitong bagay." how I wish na siya ang magiging older brother ko. Ito talaga nag pinakamahirap kapag only child ka lang eh, dahil wala kang makakampihan. Meron naman akong kakampi, si Johnny oppa, but it's not the same as before, simula kasing natanggap siya sa SM ay naging busy na siya sa buhay niya. Sad, ang magagawa ko nalang ay masusuportahan siya. Kahit pinsan ko lang pero parang totoong kapatid ko talaga siya, only child din kasi siya at close ang mommy ko at ang daddy niya, magkapatid kasi sila.
"Aigoo, Jungwoonie, eottukkhae? Ayokong umuwi sa bahay, ang awkward!" I whined.
"Huwag mo'ng tatakasan ito, I guess your challenge in life has been started. Kapag uuwi kana mamaya, just act like nothing happened. Act like wala kang alam." aniya.
"Pero ang hirap mag panggap na wala akong alam, I feel like a fool." sabi ko pa.
"Sabagay." yan lang ang nasabi niya. He took a little sip of his orange juice.
